فرامرز چون دید خالی حصار

بغرید مانند شیر شکار

به لشکر چنین گفت اندر روید

بدان نامداران یکی بنگرید

ببینید تا خود چگونه شدند

[...]

الهی به مستان میخانه‌ات

به عقل آفرینان دیوانه‌ات

به دردی کش لجهٔ کبریا

که آمد به شأنش فرود انّما

به درّی که عرش است او را صدف

[...]

عالم تمام نوحه‌کنان از برای کیست؟

دوران سیاه‌پوش چنین در عزای کیست؟

نیلی چواست خیمة نه توی آسمان؟

جیب افق دریده زدست جفای کیست؟

دیگر غم که گونه خورشید را شکست؟

[...]

سلطان چرخ دوش چوشد سوی خاورا

روی سپهر شد ز ثریا مجدرا

چشمم زهجر ان بت بی مهر ماه چهر

اختر گهی شمرد وگهی ریخت اخترا

گاهی ز گریه بودم چون ابر نوبهار

[...]