باحسن باغ و فر بهار و جمال گل

نیکوست حال ما که نکو باد حال گل

پر نقش آزری شد و پر صورت پری

باغ از بهار خرم و چشم از جمال گل

گل بوی و باده نوش به دیدار گل که هست

[...]

فرزانه سخن‌سرای بغداد

از سرّ سخن چنین خبر داد

کان شیفتهٔ رسن بریده

دیوانهٔ ماه نو ندیده

مجنونِ جگر کباب گشته

[...]

بیا ساقی آن جام زرین بیار

که ماند از فریدون و جم یادگار

می‌ناب ده عاشق ناب را

به مستی توان کردن این خواب را

دلا چند از این بازی انگیختن

[...]

مرحبا ای هدهدِ هادی شده

در حقیقت پیکِ هر وادی شده

ای به سرحدِّ سبا سیرِ تو خوش

با سلیمان منطق‌الطّیرِ تو خوش

صاحبِ سرِّ سلیمان آمدی

[...]

کنیزک را چو وقت مرگ آمد

درخت عمر او بی برگ آمد

جهانش دستکاری خواست کردن

طریق کژ نمایی راست کردن

هنوز آن روی چون گل ناشکفته

[...]

این سخن نقلست از شیخ کبیر

آنکه در آفاق بوده بی‌نظیر

گرچه مولودش بشیراز اوفتاد

همچو او مردی ز مادر هم نزاد

او تصوّف را نکو دانسته بود

[...]

شاه غازی شاه محمود آنکه داشت

برجهان حکم نکونامی گذاشت

بود شاه عادل و بس هوشمند

هیچ خلقی را نبوده زو گزند

صیت عدلش در جهان مشهور بود

[...]

کجاست راوی اخبار و ناقل آثار

بیا و قصه پیشینکان تمام بیار

بر آستان شهان آی و یک بیک برخوان

نشان و نام کیان جوی و در بدربشمار

بگو، رکاب که بوده است چرخ انجم دان

[...]

آن بزرگین گفت ای اخوان من

ز انتظار آمد به لب این جان من

لا ابالی گشته‌ام صبرم نماند

مر مرا این صبر در آتش نشاند

طاقت من زین صبوری طاق شد

[...]

همان لحظه چون سام مشکین نقاب

فرو رفته یک لحظه چشمش به خواب

خوشا طلعت دوست دیدن به خواب

ولی کس نبیند به شب آفتاب

خوشا با خیال سر زلف یار

[...]

ای حریف شرابخانه عشق

نوش بادت می مغانه عشق

جان تو شاهباز سدره نشین

دل تو مرغ آشیانه عشق

تو به افسون عقل گوش منه

[...]

جهان که مرحله تنگ شاهراه فناست

درو مجوی اقامت که راه شاه و گداست

کجا محل اقامت که قاطعان طریق

بنقد دین و دل اندر کمین پی یغماست

چه مرحله است که پا نانهاده بهر شدن

[...]

ترتیب کهن تازه شد آیین زمان را

نو داد نسق شاه جهانگیر جهان را

از قاعده دانی سپه و ملک نسق کرد

آری به نسق کار شود قاعده دان را

گویند که در روز نخستین دل و دستش

[...]

شور عشق است بر سر من زار

یا طبیبی است بر سر بیمار؟!

گل داغست بر سر مجنون

یا پلنگی بقله کهسار

پیچ و تاب است در دل ویران

[...]

دم صبح کاین خسرو قلعه گیر

برآراست بزم از صغیر و کبیر

چو شد ملک ایران و توران ازو

سراسیمه هندو صفاهان ازو

فتادند خصمان او از نظر

[...]

فرود آمد چو شاه اختران، زین نیلگون توسن

افق را نعل سیمین هلال افتاد بر دامن

شب آمد شد سلیمان فلک در خلوت مغرب

فروزان حلقه ی انگشتری ز انگشت اهریمن

گریزان شد ز ضحاک فلک، جمشید خور اینک؛

[...]

روستایی مست قمصر نام او

سبز و خرم هم در و هم بام او

راستی از مردم آن روستا

این حکایت کرد روزی مرمرا

کاندرین رستا یکی صیاد بود

[...]

گو خدا بالغ بود پس حجتش

عقل عاجز ماند اندر صحتش

پیش آن حجت دلایل باطل است

تا چه جای ظن که بس ناقابل است

کس به پیش نور خورشید اندکی

[...]

از آن پس به لیدی بیاورد روی

شهنشاه کورش که بد نامجوی

شه لیدیا بد کرزوس نام

جهان بود وی را همیشه بکام

هم از آسیا قسمتی داشتی

[...]