چو شد کار پیران ویسه به سر

به جنگ دگر شاه پیروزگر

بیاراست از هر سوی مهتران

برفتند با لشکری بی‌کران

برآمد خروشیدن کرنای

[...]

ز شبدیز چون شب بیفتاد پست

برون شدش چوگان سیمین ز دست

بزد روز بر چرمه تیز پوی

به میدان پیروزه زرّینه گوی

بشد مبتر از کینه تیغ‌آخته

[...]

طلایه برآمد سر راه نیو

گرفتند برخاست بانگ غریو

که برگو چه مردی بدین تیره شب

چرا بسته داری ز گفتار لب

سپهدار بگرفت برنده تیغ

[...]

فکندند شمشیرها را ز چنگ

کمرها گرفتند از کینه تنگ

ز پشت ستوران بزیر آمدند

دو یل هر دو مانند شیر آمدند

بکشتی گرفتن دو شیر ژیان

[...]

دیده ها را ز سر بپالایید

چهره ها را بخون بیالایید

ساعتی از جزع میارامید

لحظه های از عنا میاسایید

شمع لهو و سرور مفروزید

[...]

ثنائی نیست با ارباب بینش

سزای صدر و بدر آفرینش

چو می‌لرزد ز هیبت این دعاگوی

زفانش چون تواند شد ثناگوی

چو نعمت ذات او بالای گفتست

[...]

درآمد یک شبی جبریل از دور

براقی برق رو آورد از نور

که ای مهتر ازین زندان گذر کن

بدارالملک روحانی سفر کن

که بسیار انبیاء و مرسلین‌اند

[...]

بده جان گر خبر داری در این تو

زمانی بازدان عین الیقین تو

بده جان از سر شوق و ارادت

که تا یابی عیان اندر سعادت

بده جان و ببین گم کرده را باز

[...]

به گردش درآمد می ارغوان

دلیران زابل همه شادمان

وز آن خوشدلی سام با آفرین

یکی بزم کرد همچو خلد برین

نشسته در آن بزم فرخنده سام

[...]

ما مریدان کوی خماریم

سر به مسجد فرو نمی‌آریم

زده در دامن مغنی چنگ

دامنش را ز چنگ نگذاریم

سالک رهنمای مشتاقیم

[...]

ای رند شرابخانه عشق

وی خورده می مغانه عشق

رسوای زمانه گشت امروز

بر یاد می شبانه عشق

از هستی خویش بی نشان شو

[...]

نسازد عشق را کنج سلامت

خوشا رسوایی و کوی ملامت

غم عشق از ملامت تازه گردد

وز این غوغا بلند آوازه گردد

ملامت شحنه بازار عشق است

[...]

لله الحمد کز حضیض خطر

شد به اوج آفتاب دین پرور

چشم خفاش کور گو می‌باش

کز فلک مهر بگذراند افسر

شکرلله که حفظ یزدانی

[...]

حریص گنج بنای گهر سنج

بگفت این کار ممکن نیست بی‌گنج

بباید گنجی از گوهر گشادن

گره از سیم و قفل از زر گشادن

بود بر زر مدار کار عالم

[...]

شب گلابی بر رخم خوابم ز چشم تر زدند

از سجود درگه عشقم گلی بر سر زدند

اول شب بانگ نوشانوشم از ذرات خاست

که ندای الصلوة آمد همه ساغر زدند

قبله کردم قصد در چشمم در تارسا نمود

[...]

این درد بین که از پی هم ناگهان رسید

عضوی شکست از تن و زخمی بر آن رسید

از جای رفت زورق بی بادبان صبر

موجی نرفته موج دگر از کران رسید

واحسرتا که از قدراندازی فلک

[...]

جلوه ات دوش که سامان چمن می آراست

پیش شمشاد قدت سرو نشست و برخاست

سایه سرمه ز نامحرمی آنجا نفتد

کنج چشمت که حرم گاه عروسان حیاست

حسرت شوق به انداز گریبان نرسد

[...]

ای تو ثانی مه کنعانی

نه، تو اول، مه کنعان ثانی!

ای که ایزد بتو و خوبان داد

رتبه ی یوسفی و اخوانی

ای غمت، مایه ی عشق ابدی

[...]

مگر باز بر فروخت گل از هر کنار نار

که هردم ز سوز دل بگرید هزار زار

نسیمی که در چمن شدی رهسپار پار

هم امسال یافتست بر جویبار بار

که گویدش تهنیت بهر شاخسار سار

[...]

بستهٔ دام رنج و عنایم

خستهٔ درد فقر و فنایم

سفتهٔ دست کرب و بلایم

خشک شاخی، نه بر، نی نوایم

چیستم؟ کیستم؟ از کجایم؟

[...]