آن کس که به زرقوی است رایش

زر بنده شمر نه زر خدایش

زر چیست جز آتشی فسرده

خاکی بیمار بلکه مرده

لعل ارچه شراره‌ایست خوش رنگ

[...]

طفلی هنوز و بستهٔ گهوارهٔ فنا

مرد آن زمان شوی که شوی از همه جدا

جان از درون به فاقه و تن از برون به عیش

دیوِ لعین به هیضه و جمشید ناشتا

امروز سکه ساز که دلدار ضربِ تست

[...]

ای درون پرور و برون آرای

ای خردبخش بی خرد بخشای

کفر و دین هر دو در رهت پویان

وحدهُ لاشریک لَه گویان

هرزه بیند روان بیننده

[...]

گر ثنایی سزای او باشد

از لبِ کبریایِ او باشد

فکرت جان و دل چه اندیشد

خاطرِ آب و گل چه اندیشد

در ثنایش که کارِ امکان نیست

[...]

به بینندگان آفریننده را

نبینی مرنجان دو بیننده را

خرد راو جان را همی سنجد او

در اندیشهٔ سخته کی گنجد او

به هستیش باید که خستو شوی

[...]