برعنایی و سالوس و تکبّر

نگردد کیسهٔ مقصود تو پر

مرا کار است با این پاک اکبر

که هست او سالکان را پیر و رهبر

قناعت کن چو یارت هست در بر

تو با اوئی و او اندر برابر

خداگردی چو صورت رفت از بر

زهر وصفی که خواهم کرد رهبر

یکی بینی دوئی برداری از بر

طلب کن این معانی را ز رهبر

بپاش این تخم تا آنگه دهد بر

طلب کن سر که تا باشدت رهبر

شدی فارغ تو ای ملّاح رهبر

کجائی کشتی از دریا به در بر

گرفته یار تو اینجای در بر

ز گفت حق بحق اینجاست رهبر

چو آدم یافت خود را باز در بر

درون جان بدید او یار و رهبر

اگرچه عقل کل او بود رهبر

نمود عشق او دان راز اکبر

دمی تو طاعت و فرمان حق بر

ز جمله ذرّهها اینجا خبر بر

در این دیر فنا مردان رهبر

دل اندر وی نبسته رفته دربر

جمال بی نشان داری تو در بر

حقیقت اوست در جانان تو رهبر

دلا خورشید جان داری تو در بر

حقیقت اوست سوی ذات رهبر

در این پرگار گردانم بسر بر

نمییابم کسی را یار و رهبر

چه به زین دوست میداری تو رهبر

که مردلدار خود یابی تو در بر

اگر یک ذرّه شکر آری تو در بر

فناگردی نیابی سرّ و رهبر

گر نباشد آن امامت راهبر

از وجود خویش کی یابی خبر

تو نبینی نور حق بی راهبر

از وجود خویش کی یابی خبر

ناگهان در تاخت آن ملعون گبر

بر لب خندق خروشان همچو ببر