گر شدی تو سوی شهرستان و باب

یافتی ره ورنه هستی در عذاب

چون دگر می‌بایدم رفتن بخواب

می‌دهم حرفی برون از اضطراب

خاک من روزی که می‌گردد خراب

بر سر خاکم بخوانند این کتاب

نور یزدان علم رحمان بوتراب

او نرفته در جهان هرگز بخواب

مظهرم در عصر او ختم الکتاب

رو کتاب آخرین دریاب یاب

دان که اوّل ملکشان گردد خراب

جمله را خواهد شدن دلها کباب

بعد من بینند از ترکان عذاب

عالم از ترکان شود یکسر خراب

چون بخانه رفت شیخ و کرد خواب

دید در خواب اندر آن شب بی‌حجاب

پس امام دین بگفتش این جواب

من همی ترسم در آخر از عذاب

شد سوی بازار روزی با شتاب

دید سقّائی که او میداد آب

گفت از بهر خدا خوردم من آب

تا رسد از روزه و آبم ثواب

خانه سازی از گل و بر روی آب

بعد از آن آنجا نشینی بهر خواب

تن ترا خانه شده بر روی آب

روح خود را کرده‌ای دروی بخواب

منصب و جاهت زیاده خوردو خواب

عاقبت بینی تو از وی صد عذاب

من طریق جعفری دارم بیاب

خوردم از ساقی کوثر این شراب

بو نجیب سهروردی و شهاب

خورده‌اند از جام مهر او شراب

معنی اوّل ترا قرآن کتاب

معنی آخر ترا ایمان خطاب

ای تو کرده جان مشتاقان کباب

ای تو کرده ملک جسمانی خراب

خواست شیخ از مردم آن خانه آب

پیشش آمد دختری چون آفتاب

سینهٔ او را برای فتح باب

طشت آورد آفتاب و کوثر آب