خاک را زربخش کی بود آفتاب

زر ازو در کان و گنج اندر خراب

که به عمر خود نخوردستم شراب

خوشتر آید از شرابم زهر ناب

ور بگفتی که سقا آورد آب

ور بگفتی که بر آمد آفتاب

یار آمد عشق را روز آفتاب

آفتاب آن روی را هم‌چون نقاب

ماهیان را نقد شد از عین آب

نان و آب و جامه و دارو و خواب

بی ز مفتاح خرد این قرع باب

از هوا باشد نه از روی صواب

آنچنان که می‌رود شب ز اغتراب

حس مردم شهرها در وقت خواب

دل بیارامد به گفتار صواب

آنچنان که تشنه آرامد به آب

لیک می‌گویید هر دم شکر آب

بی‌زبان چون گلستان خوش‌خضاب

هست صورت سایه معنی آفتاب

نور بی‌سایه بود اندر خراب

پردهٔ کوچک چو یک شرحه کباب

می‌بپوشد صورت صد آفتاب

بسم الا له مسبب الاسباب

لعباده و مفتح الابواب