درخور عقل تو گفتم این جواب

فهم کن وز جست و جو رو بر متاب

بکشمش یا خود دهم او را عذاب

یک عذاب سخت بیرون از حساب

خفته بود او در یکی کنجی خراب

چون بدیدندش بگفتندش شتاب

گر قضا انداخت ما را در عذاب

کی رود آن خو و طبع مستطاب

آن عزیز مصر می‌دیدی به خواب

چونک چشم غیب را شد فتح باب

ور بخسپی مشتری بینی به خواب

چغد بد کی خواب بیند جز خراب

هم‌چنان ترکیب حم کتیب

هست بس بالا و دیگرها نشیب

آن ضعیف زال ظالم را بیاب

مشت خاکی هین بیاور با شتاب

گویدش یزدان دعا شد مستجاب

وا مرو والله اعلم بالصواب

لب فرو بند از طعام و از شراب

سوی خوان آسمانی کن شتاب

زانک پیلم دید هندستان به خواب

از خراج اومید بر ده شد خراب

تن چو اصطرلاب باشد ز احتساب

آیتی از روح هم‌چون آفتاب

جان کز اصطرلاب جوید او صواب

چه قدر داند ز چرخ و آفتاب

هل جنونی فی هواک مستطاب

قل بلی والله یجزیک الثواب

این تکبر چیست غفلت از لباب

منجمد چون غفلت یخ ز آفتاب

هم‌چو سنگی کو شود کل لعل ناب

پر شود او از صفات آفتاب

خواه خود را دوست دارد لعل ناب

خواه تا او دوست دارد آفتاب

حرص تازد بیهده سوی سراب

عقل گوید نیک بین که آن نیست آب

زهره کی بود یا عطارد یا شهاب

کو برون آید به پیش آفتاب

چادر و سربند پوشیده و نقاب

مرد شهوانی و در غرهٔ شباب