باشد آن راه مرد صاحب سر

لیکن آمد دوام آن نادر

همچو برگ درخت و شاخ شجر

که بجنبد ز باد شام و سحر

نبرد فعل را چه خیر و چه شر

آنچه گفتم ز اختیار بدر

کی شدی پیش غایب و حاضر

انقیاد و عناد او ظاهر

تا نشد امر اسجدوا صادر

نشد آن سر مستجن ظاهر

چون یکی شد نشانده در افسر

وان دگر مر قلاده را زیور

این بود سر آنکه در محشر

چون شود آشکار سر قدر

کرد آن اقتضا حقیقت عمرو

که مکلف شود به نهی و به امر

هر کجا باشد سبب مجاهده را

محنت کوشش و مکابده ار

شاعری در سخنوری ساحر

در فن مدح گستری ماهر

قوت و فعل حق ازو زده سر

کنده بی خویشتن در خیبر

چون ازین ورطه رخت بست عمر

شد خلافت نصیب یار دگر

جز در آن صورت ار شود ظاهر

گردد آن را ز جاهلی منکر

روز حشر که بر عموم بشر

حق تجلی کند به جمله صور

وانچه باشد حواس ازان قاصر

هست بر اهل کشف بس ظاهر

بهر تکمیل آن دو بار دگر

گشت سنت ز فعل پیغمبر

تخم حرص و هوای او یکسر

ندهد جز نکال و خسران بر

عام را خود ز شام تا به سحر

نیست جز خورد و خواب ذکر دگر

کل به موی دروغ پوشد سر

که بود موی من چو سنبل تر

ور ندارد ز عین شرع اثر

شعر نامش مکن که باشد شر