به کشتی درآمد سپهدار سام

چو غواص در آب کرد او مقام

همان چار کشتی برافراختند

به دریای اخضر همی تاختند

یکی باد برخاست دلخواهشان

[...]

همه شهر پر بود ز آواز سگ

بجوشید مر سام را خون و رگ

بغرید و آمد بدان بارگاه

که بر تخت بنشسته سگسار شاه

به رزم اندر آن بود شاپور شیر

[...]

سپهبد چو شد سیر از جام می

ز مستی برافکند بر چهره خوی

ز جا جست مستانه آن کامیاب

سیه نرگسانش شده مست خواب

یکی خلوت آراست تسلیم شاه

[...]

ای جناب تو چرخ را منهاج

وی رکاب تو عرش را معراج

شاه اعظم جلال دولت و دین

ای فلک را سُم سمند تو تاج

حرم کعبه ی جلال ترا

[...]

چون لعل آفتاب بر آمد زکان چرخ

بفروخت شمع مشرقی از شمعدان چرخ

شهباز آتشین پر خور چون هوا گرفت

پرواز کرد زاغ شب از آشیان چرخ

دلو زحل فرو شده بود آن نفس بچاه

[...]

چو عنقای خورشید را پر بلرزد

سر زال زرّینه افسر بلرزد

گل سرخ ازین سبز گلشن برآید

می مهر در ساغر زر بلرزد

ز شوق لب لعل آتش عذاران

[...]

چو نشد ز بام طارم این نیلگون حصار

منجوق چتر خسرو سیاره آشکار

از موکب طلایه سلطان نیمروز

بشکست قلب کوکبه ی خیل زنگبار

دامن کشان ز کلّه زربفت شد پدید

[...]

زهی عذار تو دارالقرار مردم چشم

درون چشم تو جای قرار مردم چشم

سواد خال تو هندوچه ی حدیقه ی جان

بیاض روی تو باغ بهار مردم چشم

هلال ابروی تو طاق منظر دیده

[...]