روان گشته با آن پریچهره ماه

تماشاکنان اندر آن بارگاه

به ناگه به کاخی رسید از قضا

چو بستان جنت خوش و دلگشا

نهاده در ایوانش تختی ز زر

[...]

چو از راز او گشت آگاه سام

برآورد شمشیر کین از نیام

به نام‌آوران گفت جنگ آورید

جهان بر بداندیش تنگ آورید

که دیگر به فرموده شاه چین

[...]

به نزدیک دادار شد سرفراز

زمین را ببوسید و بردش نماز

چنین گفت کای داور آب و خاک

ز تو باد آتش پر از بیم و پاک

جهان سر به سر زیر فرمان تست

[...]

به تسلیم جنی چنین گفت سام

ز پیکار طلاج گسترده دام

ندیدم به میدان چو آن بدکنش

کزو تیره گردد یلان را منش

یکایک سلیحم برون شد ز دست

[...]

براندند اسبان سراسر به تک

که از گرد پوشید روی فلک

به ناگه یکی آتش سوزناک

بدیدند روشن بدان روی خاک

که شد شعله زن سوی گردان سپهر

[...]

خبر شد سوی عوج و شداد عاد

که خاتوره از سام یل شد به باد

ز تیغ سپهدار فرخنده بخت

شده دست و پایش همه لخت لخت

یکی زان خبر عوج آمد به جوش

[...]

صل علی محمدٍ دُرّة تاج الاصطفا

صاحب جیش الاهتدا ناظم عقد الاتّقا

بلبلِ بوستانِ شرع، اخترِ آسمانِ دین

کوکبِ دُرّیِ زمین، درّیِ کوکبِ سما

تاج‌دهِ پیمبران، باج‌ستانِ قیصران

[...]

صبح چو سر بر زد از دریچه ابراج

شاه زمرّد سریر آینه گونه تاج

بال فرو کوفت مرغ مشرق و بنهاد

در قفس آبنوس بیضه ئی از عاج

از درم آن سرو ماه چهره در آمد

[...]

نوشته اند مقیمان قبه ی زنگار

بلاژورد برین نه کتابه زرکار

که ای نمونه ی نقش نگارخانه ی کن

مکن صحیفه دل را سواد نقش و نگار

توئی یگانه شش منظر و سه روح و دو کون

[...]

ای ز شرم روی چون ماه تو در خوی آفتاب

شمع چون پروانه از مهر رخت در سوز و تاب

ماه را با آفتاب دیده ات دیدن خطا

شمع را پروانه خواندن پیش رخسارت صواب

آفتاب از مهر ماه طلعتت در تاب و تب

[...]