گر باده می خری، به زر گل خرید کن

بفروش ساز مطرب و بلبل خرید کن

خالی ز عیب نیست متاع دکان زهد

این جنس را ز روی تامل خرید کن

بگذر از تحریر، بلبل! فکر تقریری بکن

مصحف گل را نفهمیدیم، تفسیری بکن

صحبت دیوانگان، دیوانگی می آورد

گر به ما خواهی نشستن، فکر زنجیری بکن

بخت در خواب است ای دل، فکر شبگیری بکن

[...]

در آتشم فکند که بی دود و دم نشین

غم بر دلم گماشت که رو بی الم نشین

حکم قضا رسید که با وسعت سپهر

در تنگنا همیشه چو نال قلم نشین

فریاد می کند جرس کاروان چرخ

[...]

تا نخندد بر تو صد گوهرشناس

ای خزف، همچشمی گوهر مکن

بی غلط، حرفی نیاید بر لبم

آنچه از من بشنوی، باور مکن

بس که آن گل صبحدم با آب و تاب آید برون

گر فشارم دیده برعکسش، گلاب آید برون

از فروغ چهره، ابرویش نمی آید به چشم

چون مه نو کز پناه آفتاب آید برون

نشکند بی دستبرد ساغر می سد شرم

[...]

می نماید خویش را عریان به رندان عاقبت

دختر رز را شود هر چند مینا پیرهن

بود چون زلف شب، گیسوی شوخ می پرست من

که هرگز یک سر مویش نمی آید به دست من

من آن پیمانه ام کز کثرت موج تنک ظرفی

بود گوش حباب می بر آواز شکست من

در اقلیم بنای خلقت آن برگشته ایامم

[...]

جان من رفتی، چه سان خواهم ز هجران زیستن

چون مسافر گشت جان، یک لحظه نتوان زیستن

در(سه) فصل عمر باید سر به جیب غم کشید

تا توانی همچو گل یک فصل خندان زیستن

همزبان ناموافق، کم ز عزرائیل نیست

[...]

ناکامی ما بین، که به عشرتگه گیتی

از ساغر ما چرخ دهد کام شکستن

طالع برگشته کز وی می رسد ما را شکست

می زند شمشیر، اما در سپاه دیگران

گل به روی کار ما گرد کسادی می خورد

برزمین هرگز نمی ماند گیاه دیگران

بر نمی تابد دلم، می بایدش واریختن

[...]

خنده طرب از تو، گریه و فغان از من

از تو قهقه شادی، آه خونچکان از من

گفتی عرق دوباره چو شد، تند می شود

من تندی از دوباره ندیدم، سه باره کن

قدرشناس شاخ گل، قامت یار من ببین

پنجه لاله دیده ای، دست نگار من ببین

همچو گل از فراق او، تاخته بر سرم خزان

بوی پیادگی شنو، رنگ سوار من ببین

سر تنها روی چون جاده باید داشتن طغرا

که چون نقش قدم نتوان به پای دیگران رفتن

بزم بی نور است، از جام طرب می نوش کن

شبچراغی شو، ز خجلت شمع را خاموش کن

شکوه ای دارد ز دست تندی آتش، سپند

پیش ازان کز سوختن تخمش برافتد، گوش کن

ز بی برگی بود لبریز رونق گلستان من

بهار از جای برخیزد به تعظیم خزان من

شکاراندازیی بی سعی تقدیر آرزو دارم

به زور دیگری تا کی جهد تیر از کمان من؟

می رود از گردش گردون، چه زیبا و چه زشت

چون بغلتد شیشه، از وی درد و صاف آید برون

طلب کردم رهی از باغبان درجستن آن گل

چو آبم کرد سرگردان، که راه جستجوی است این

مطرب امشب دل به فکر حسن خلقش داده بود

زد نفس در کوچه نی، بوی عود آمد برون

شب که ابر زلف ساقی هر طرف زد برق حسن

آتش می از صراحی همچو دود آمد برون

زلف شبرنگ، پریشان بر و دوش مکن

خویش را بیهده چون کعبه سیه پوش مکن

تا ز قانون طرب، دست نشویی در بزم

رود اشکم چو درآید به صدا، گوش مکن

بوی شیر از لب چون لعل ترت می آید

[...]