تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی

گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

آنچه ناگفتنی است آن شنوی

آنچه نادیدنی است آن بینی

از مضیق جهات درگذری

وسعت ملک لا مکان بینی

آنچه داری اگر به عشق دهی

[...]

گر تیغ بارد از کوی آن ماه

گردن نهادیم الحکم لله

برنمی دارم از این در، سر خود ای دربان

صد ره از سنگ جفای تو گرم سر شکند

تو می باید که باشی ورنه سهل است

زیان مایه جاهی و مالی

خوشا یاد عشق و خوشا نام عشق

خوشا صبح عشق و خوشا شام عشق

خوشا خواری و بی کسی های عشق

تهی دستی و نارسی های عشق

خوشا خارهای دل آزار عشق

[...]

سر قبول بباید نهاد و گردن طوع

که آنچه حاکم عادل کند همه داد است

در دایره فرمان، ما نقطه تسلیمیم

رأی آنچه تو اندیشی، حکم آنچه تو فرمایی

رضا به داده بده وز جبین گره بگشای

که بر من و تو در اختیار نگشوده است

خیاط روزگار بر أندام هیچ کس

پیراهنی ندوخت که آخر قبا نکرد

غم چیزی رگ جان را خراشد

که گاهی باشد و گاهی نباشد

نه لایق بود عیش با دلبری

که هر بامدادش بود شوهری

زین خزان، تا چند باشی نعل دزد

گر همی دزدی، بیا و لعل دزد

جهان ای برادر نماند به کس

دل اندر جهان آفرین بند و بس

چه بندی دل خود برین ملک و مال

که هستش کمی رنج و بیشی ملال

که داند که این دخمه دام و دد

[...]

چو هست این دیر خالی سست بنیاد

به بادش داد باید زود بر باد

جهان از نام آن کس ننگ دارد

که از بهر جهان دل تنگ دارد

جهان بگذار بر مشتی علف خوار

[...]

گفت پیغمبر به آواز بلند

با توکل زانوی اشتر ببند

گر توکل می کنی در کار کن

کشت کن پس تکیه بر جبار کن

یکی را به سر تاج شاهی نهی

یکی را به دریا به ماهی دهی

یکی را برآری و قارون کنی

یکی را به نانی جگر خون کنی

هیچ کس بی امر او در ملک او

در نیفزاید سر یک تار مو

واحد اندر ملک و او را یار نی

بندگانش را جز او سالار نی

دامن آن گیر ای یار دلیر

که منزه باشد از بالا و زیر

با تو باشد در مکان و لامکان

چون بنمائی از سرآزادگان

غیر هفتاد و دو ملت کیش او

[...]

از دست و زبان که برآید

کز عهده شکرش به درآید