حکمت و فطنت وکیاست و علم

همّت و سیرت و مروت و حلم

ذات او سوی عارف و عالم

برتر از اَیْن و کَیف وز هل و لم

داده اِشراف بر همه عالم

مر ورا کردگار لوح و قلم

جمله یاران او ز دانش و علم

کیسه‌ها دوخته ز حکمت و حلم

سیرت و خلق او مؤکّدِ حلم

خرد و جان او مؤیّدِ علم

سیرت و خلق او مؤکّد حلم

خرد و جان او مؤیّدِ علم

زان دو تیغ کشیده در عالم

شرع را کرده همچو تیر و قلم

آن سرافیل سرفراز از علم

ملک‌الموت دیو آز از حلم

سایهٔ چاکرانش از رهِ حلم

قدوهٔ عاشقانش از سر علم

نام او کرده در ولایت علم

علی از علم و بوتراب از حلم

اندرین عالم و در آن عالم

اوست با کار علم و یار علَم

خیلِ طالوت را سکینهٔ حلم

اُمّتِِ نوح را سفینهٔ علم

صبر مردان چو جفت شد با علم

چون بدانند خلق باشد و حلم

همچو من زرد روی شد عالم

چون برون تاخت سرخ علم

گاوشان از برای دفع الم

نیزه‌بازی کند چو شیر علَم

رای رایان به تیغ کرده قلم

نیزه از شیر کرده شیر علَم

بر سر از تیغ او ز عشق علم

جانشان بوسه‌زن رود چو قلم

عقل داند برای صرفهٔ علم

که ز صرّاف کین نیاید حلم

متناسب نهاد او با حلم

متشابه سواد او با علم

خود نراندست در شفا و الم

جز به املای شرع و عقل قلم