الا ای نقش کشمیری الا ای حور خرگاهی

به دل سنگی به بر سیمی به قد سروی به رخ ماهی

شه خوبان آفاقی به خوبی در جهان طاقی

به لب درمان عشاقی به رخ خورشید خرگاهی

خوش و کش و طربناکی شگرف و چست و چالاکی

[...]

ربی و ربک‌الله ای ماه تو چه ماهی

کافزون شوی ولیکن هرگز چنو نکاهی

مه نیستی که مهری زیرا که هست مه را

گاه از برونش زردی گاه از درون سیاهی

با مایهٔ جمالت ناید ز مهر شمعی

[...]

برخی رویتان من ای رویتان چو ماهی

وی جان بیدلان را در زلفتان پناهی

با رویتان تنی را باطل نگشت حقی

با زلفتان دلی را مشکل نماند راهی

جز رویتان که سازد جان‌های عاشقان را

[...]

چرا چو روز بهار ای نگار خرگاهی

بر این غریب نه بر یک نهاد و یک راهی

گهی به لطف چو عیسا مرا کنی فلکی

گهی به قهر چو یوسف کنی مرا چاهی

گهی به بوسه امیرم کنی به راهبری

[...]

گر حیات ابد همی‌خواهی

خیز و با عشق جوی همراهی

تا نشد نقش صورتت چاهی

نشود نقش سرّت اللّهی

تو حقیقت نه مرد این راهی

طفل راهی ز ره نه آگاهی

که ازین مُهره چند می‌خواهی

گفت یک گرده و دو تا ماهی

که کند با قضای او آهی

جز فرومایه‌ای و گمراهی

رهبر است او و عاشقان راهی

رسن است او و غافلان چاهی

کرده مهمان ز بیم گمراهی

عقل کلّ را به امر اللّهی

دور دور است ساهی از شاهی

همچو راز الهی از لاهی

بینی آن روضه را اگر خواهی

کنی از جان و دیده همراهی

گفت بهلول را یکی داهی

جبه‌ای بُرد بخشمت خواهی

ورچه اینجا ز عزّ شهنشاهی

یابی از ظلم دست کوتاهی

پیش از آدم ز دست کوتاهی

دوستی داشت مرغ با ماهی

آن بنشنیده‌ای که در راهی

آن مخنّث چه گفت با داهی

تخت ملکست و مسند شاهی

کوه ازو پر پشیزهٔ ماهی

خود ندیدند بر سرِ گاهی

سال پیمودگان چنو شاهی

تو خبر داری ار نه آگاهی

زان مصاف و صف شهنشاهی