حرف آخر قافیه

شماره ۱: مولای همه علیست مولای خدا

شماره ۲: نبود، به جز از علی کسی مرد خدا

شماره ۳: گویند «وفایی» که علی نیست خدا

شماره ۴: مشکی که ز نافه است و اصلش ز خطاست

شماره ۵: این رتبه علی را، ز علی اعلاست

شماره ۶: هرکس که بمیرد اهل یا، نا اهل است

شماره ۷: در باغ جهان میل تماشایم نیست

شماره ۸: این دختر رز، که مادرش انگور است

شماره ۹: این دختر رز، چه شوخ و شنگ آمده است

شماره ۱۰: در آرزوی جرعه ی می جانم سوخت

شماره ۱۱: گفتی که به وقت مردن آیم به سرت

شماره ۱۲: زهاد، به دخت رز، ببندند نکاح

شماره ۱۳: بر دوش پیمبر چو علی بالا، شد

شماره ۱۴: کس کو که توان علی به عینین بیند

شماره ۱۵: در خلقت مرتضی به هنگام وجود

شماره ۱۶: گر بنده گنه ز رحمتت بیش کند

شماره ۱۷: کس صرفه ز سودای قیامت نبرد

شماره ۱۸: در گلشن عمر ما بهاری نبود

شماره ۱۹: زاهد که ز کوی معنی آواره شود

شماره ۲۰: این قوم که نام زهد بر خود بستند

شماره ۲۱: یک جرعه ی می اگر، دهندم چه شود

شماره ۲۲: در کعبه ی گل باغ جنان خواهی دید

شماره ۲۳: از چیست که سنیان تعلل دارند

شماره ۲۴: از علم بود عمل «وفایی» منظور

شماره ۲۵: عشاق ز عشقت همه در سوز و گداز

شماره ۲۶: کو دختر رز، که تا دل و دین دهمش

شماره ۲۷: گر، دوست خداست گو همه دشمن باش

شماره ۲۸: از حب علی نمی توان شد منفک

شماره ۲۹: تا گشت رضای او رضای من و دل

شماره ۳۰: من جز، بر قوم باده نوشان نروم

شماره ۳۱: جنت به بها، نمی‌دهی می‌دانم

شماره ۳۲: بر دوش نبی علی چو بنهاد قدم

شماره ۳۳: در بندگی خدای خود مأمورم

شماره ۳۴: در معنی حرف بایدت پی بردن

شماره ۳۵: نبود، به جز از مهر علی در دل من

شماره ۳۶: با موی سفید آمدم و روی سیاه

شماره ۳۷: دل بسته «وفایی» به تولای علی

شماره ۳۸: شک نیست «وفایی» که خدا نیست علی

شماره ۳۹: یک سر، داری هزار، سودا در وی

شماره ۴۰: می نوش که تا، زنده جاوید شوی