ای مرا هم قبله هم مالک رقاب
ای به چرخ عقل و دانش آفتاب
ای که از دیوان منشی ازل
شد «وفایی» وفادارت خطاب
ای که گلزار بدیع نظم را
آبیاری کرده کلکت چون سحاب
ای که پیش رأی و روی روشنت
روز و شب در سجده ماه و آفتاب
ای همایون نامه ی عمان عیون
کز محیط خاطرت جُست انشعاب
چون به من آورد پیک نیک پی
خواند او را فصل فصل و باب باب
تاب خطّش شعله زد بر چشم من
آنچنان کز چشم مهر انگیز داب
ریخت جزر و مد لفظ و معنی اش
در کنارم در جهان درّ خوشاب
کرد فرّخ لفظش از فرخندگی
جان فارس تازه چون عهد شباب
ز استعاراتش چو گشتم با نصیب
در سخن سنجی شدم کامل نصاب
در فنون فصل و ابواب حکم
بود مانا دفتر فصل الخطاب
مشک ساییّ مدادش نافه دید
مشک نابش شد دوباره خون ناب
هرکه دید آن نافه و گفتار و خط
گفت «ماذا انّهُ شئٌ عُجاب»
این سخنگو کیست یارب کز دمش
مغز گیتی پر شد از بوی گلاب
این «وفایی» قبله گاه «فارس» است
کز فسون آتش بر انگیزد ز آب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و احترام از شخصی خاص پرداخته است که گویا معلم یا شاعری بزرگ و تاثیرگذار است. شاعر آن را به عنوان "قبله" و "آفتاب" عقل و دانش نام می‌برد و او را منبعی از خاصیت‌های مثبت و فکورانه می‌داند. او با اشاره به زیبایی‌های زبان و ادب فارسی، از تأثیرات این شخصیت بر نوشته‌ها و افکارش سخن می‌گوید و از شگفتی تاثیر سخنان و خط او بر خود می‌گوید. این شخصیت در نظر شاعر، مانند باران بر گلزار ادبیات، مفاهیم و الفاظ تازه‌ای به وجود می‌آورد که باعث جوانی و تازگی سخن می‌شوند. در نهایت، شاعر به عظمت و زیبایی وجود این فرد اشاره می‌کند و او را مظهر هنر و فرهنگ فارسی معرفی می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که هم رهبری من هستی و هم صاحب اختیار من، ای آفتاب دانش و عقل در آسمان.
هوش مصنوعی: ای کسی که از آغاز هستی، دیوانه‌وار نوشته‌های من را می‌نویسی، تو را وفادار می‌خوانم.
هوش مصنوعی: ای کسی که باغ زیبای نظم را آبیاری کرده‌ای، مویت همچون ابرهاست.
هوش مصنوعی: تو که در برابر رأی و چهره‌ات، شب و روز در حال سجده به ماه و آفتاب هستی.
هوش مصنوعی: ای نامه‌ی خوش اقبال عمان، که از فضای خاطراتت، نوری درخشید.
هوش مصنوعی: وقتی پیام‌آور به من خبر را آورد، او به تفکیک هر فصل و هر موضوع آن را برایم خواند.
هوش مصنوعی: خط زیبای او چنان در چشمان من شعله‌ور شد که مانند نگاهی افسون‌گر، مرا مجذوب کرد.
هوش مصنوعی: زمانی که کلمات و معانی در کنار هم به خوبی قرار می‌گیرند، برای من در این دنیا زیبا و دلپذیر جلوه می‌کنند.
هوش مصنوعی: او با واژه‌های شیرین و دلنشینش، از خوشبختی و شادابی روحش سخن می‌گوید، همچنان که جان جوانی تازه و شاداب است.
هوش مصنوعی: پس از اینکه به تلمیحات و کنایه‌های او دقت کردم و با بهره‌گیری از آنها در گفتگوهایم، در هنر سخنوری به کمال رسیدم و به حد نصاب لازم دست یافتم.
هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره می‌شود که در زمینه‌ی دانش و فنون مختلف، قوانینی وجود دارد که همواره ثابت و پایدار هستند. مانند یک دفتر که فصل‌های مختلفی دارد و هر فصل می‌تواند جنبه‌های متفاوتی از موضوع را بررسی کند.
هوش مصنوعی: مداد مشک‌نویس به عطر خوش مشک مشغول شد و پس از مدتی آن عطر ناب دوباره به زندگی اش بازگشت.
هوش مصنوعی: هرکس که آن نافه (بوی خوش) و سخن و خط (خط زیبا) را دید، گفت: «چه چیزی است که شگفت‌انگیز است!»
هوش مصنوعی: این شخص گویا کیست ای خدا که با سخنانش، روح زمین را پر از عطر گلاب کرده است؟
هوش مصنوعی: این وفا، مکان مقدسی برای فارس‌هاست که قادر است از آب، آتش و جادو ایجاد کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این جهان خواب است، خواب، ای پور باب
شاد چون باشی بدین آشفته خواب؟
روشنی‌یْ چشم مرا خوش خوش ببرد
روشنیش، ای روشنائی‌یْ چشم باب
تاب و نور از روی من می‌برد ماه
[...]
آفتاب از روی تو بر دست تاب
خود ازین رویست فخر آفتاب
در سحاب از جود تو آمد اثر
زان بود خیرات عالم در سحاب
زور و تاب خسروان سهم تو بود
[...]
من عجب دارم همی از شاعران
تا چرا گویند راد است آفتاب
گرد صحرا سال و مه گردد همی
تا کجا در یابد او یک قطره آب
برخورد آن آب و آنگه میدهد
[...]
کافران را داده مهلت در عقاب
نا فرستاده به عهد او عذاب
هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب؟
ز اشک چشم و از جگرهای کباب
پوستی‌ام دور مانده من ز گوشت
چون ننالم در فراق و در عذاب
چوب هم گوید بُدم من شاخ سبز
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.