|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساساتی عمیق و شوریده در دل شاعر است. شاعر در بزم خود که پر از درد و سوختگی است، ناله‌ای سر می‌دهد که به او ساز نواختن می‌آموزد. او در حالت بیخودی و سرگشتگی خود توانسته است از شادی و آزادی پرواز آموخته و لذت ببرد. همچنین به تصویری از گل و سمن اشاره می‌کند که در آن، زیبایی و تکانش ناز و ظرافت را تجربه کرده است، هرچند که غبار و مشکلات زندگی او را احاطه کرده‌اند.
هوش مصنوعی: در محفل خوشی، با دل سوخته‌ام، ناله‌ای نواختم و بی‌خبری از خودم، لذت پرواز را چشیدم.
هوش مصنوعی: شاید در آغوش گل و در کنار سمن، لحظه‌ای خوشایند و زیبا را ببینم که به من آموزه‌های زیادی درباره ظرافت و زیبایی عطا کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.