|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از احساس درد و تنهایی خود سخن می‌گوید. او تلاش کرده از دیگران فاصله بگیرد و خود را در آینه عشقش گم کند. اشاره به سوز و سوختگی بهار نشان دهنده تغییر و گذر زمان است. همچنین بیان شده که در مسیر وفا، صدای هیچ کسی به گوش نمی‌رسد و از همین رو، ناله‌های او به جایی نمی‌رسد. به طور کلی، شعر احساس یأس و ناکامی در عشق و ارتباطات را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: من فرار کردم تا هیچ‌کس نتواند به راه تو بیفتد و در عین حال خود را ناپدید کردم تا هیچ نفس و نگاهی نتواند به تو برسد.
هوش مصنوعی: بهار سوختگی، زیبایی و طراوت خاصی دارد که با چیز دیگری قابل مقایسه نیست؛ حتی اگر گل‌ها و چمن‌ها چنان زیبا و خوش رنگ باشند. این زیبایی خاص، تنها به خود او تعلق دارد و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را تجربه کند.
هوش مصنوعی: در مسیر وفا، کسی از عظمت و شکوه آن خبر ندارد. چه شده که صدای ناله‌های ما به گوش مشکلات نمی‌رسد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.