|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به احساسات و تجربیات خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که غبار زندگی و مشکلاتش باعث شده که جسارت و بی‌باکی‌اش را از دست بدهد. همچنین به عدم کنترل بر زندگی‌اش اشاره می‌کند و احساس غم و اندوهش را بیان می‌کند، به‌طوری‌که گاهی به طبیعت و گاهی به دریا می‌روید. در آخر، او اشاره می‌کند که عشق و دوستی‌های عمیقش او را به جاهای دور و ناشناخته کشانده است.
هوش مصنوعی: من همچون غباری هستم که بی‌پروا به جلوه‌گری پرداخته و به خاطر خاکساری‌ام، کارهایم به جاهای بلند و دوری رسیده است.
هوش مصنوعی: در دست من کنترلی نیست و من مانند موجی از گریه، گاهی به دشت می‌روم و گاهی به دریا.
هوش مصنوعی: عشق باعث شده است که ما به دور از دغدغه‌ها و مشکلات، به دنیای آزاد و زیبای محبت و ارتباط با دوستان و رندان برویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با وجود ضعف کی ما را کس از جا برده است
جادوی‌ها کرده زلفش تا دل ما برده است
دشت عمری از لگدکوب جنون آسوده بود
عشق مجنونِ دگر اینک به صحرا برده است
خواهش آغوشِ موجِ فتنه بی‌تابانه باز
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.