|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شرم عشق اشاره دارد. شاعر از حیا و زیبایی معشوق سخن می‌گوید و می‌گوید که این شرم و عاطفه عشقی عمیق به او دست داده است. او احساس می‌کند که معشوقش به خاطر زیبایی خود، دل او را با نگاهی شرم‌آور دچار پیچیدگی کرده است. شاعر همچنین اشاره دارد به این که کسی به بهانه‌ی معشوق اعتراف نکرده و گناهانش را نادیده گرفته است. در نهایت، او از داغ عشق و نادانی معشوق نسبت به ارزش عشق شکایت می‌کند.
هوش مصنوعی: زیبایی و نجابت تو با نگاهی شرم‌آلود همراه است و چون چشمانت را می‌بینم، انگار به من نشان می‌دهی که چه بلایی بر سر دل‌ها می‌آوری.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دل من دیگر آنقدر که به حیا و شرم توجه می‌کرد مهربان نیست و انگار تو در راهی به سوی آسمان رفته‌ای.
هوش مصنوعی: هیچ کس از بهانه‌ات بی‌گناه نبوده، تو کسی را که جرمی نداشته به اشتباه به گناه متهم کرده‌ای.
هوش مصنوعی: دلم شکسته است چون ارزش عشق را ندانسته‌ای و به سادگی از کسی که اسیر تصویر خود است، برای یک آه گذرا بهره‌برداری کرده‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.