دیده را روشن سواد سطر بینایی مکن
عقل را دیوانه زنجیر دانایی مکن
پرتو فانوس دارد خلوت سوز درون
عشق را بدنام کردی خو به تنهایی مکن
شمع را تا سرنوشت صبح روشن شد گداخت
دیده ای داری به کار خویش بینایی مکن
کاروان اولین سهو کتاب غفلت است
عقل را بیهوده از تدبیر سودایی مکن
تخم نشتر در دل از افغان میفشان چون اسیر
چاره درد محبت جز شکیبایی مکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به تفسیر و انتقاد از رفتارها و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا به دیدگاه و بینش واقعی خود تکیه کند و در مسیری که به عشق و محبت مربوط می‌شود، از انزوا و بدنامی دوری کند. او همچنین به اهمیت تدبیر و عقل در زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که نباید از شناخت و دانایی غافل شد. نهایتاً، شاعر بر لزوم صبر در برابر دردهای محبت تأکید می‌کند و از پراکندن غم و اندوه در دلمان می‌پرسد که باید منتظر روشنایی آینده باشیم.
هوش مصنوعی: چشم خود را با مطالعه و آگاهی روشن کن، اما عقل را نباید به انحراف و جنون بیندازید؛ به دانایی و فهم خود از طریق زنجیر محدود نکنید.
هوش مصنوعی: نور فانوس، دل تنهایی و سوز عشق را روشن کرده است، اما تو نباید به این دلخوش کنی که فقط به تنهایی خود عادت کنی.
هوش مصنوعی: شمع تا زمانی که صبح فرا برسد، می‌سوزد و گداخته می‌شود. تو که چشمی داری، به کاری که می‌کنی توجه کن و کور نباش.
هوش مصنوعی: یعنی انسان باید همیشه هوشیار باشد و از اشتباهات خود درس بگیرد. نباید بی‌فکری و غفلت کند و باید از عقل و تدبیر خود به درستی استفاده کند.
هوش مصنوعی: در دل خود اندوه و درد محبت را مانند تخم نشتر بکار نریز، زیرا که ای اسیر عشق، در برابر این درد جز صبر چاره‌ای نداری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خوی آتش پیشه را تعلیم خود رایی مکن
جلوه را هم چون نگاه گرم هر جایی مکن
هستیم را آفت رشکی پریشان می کند
هر سر موی مرا مجنون صحرایی مکن
خاطر ما از خیال رشک می گیرد غبار
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.