بار امید و ناز قناعت نمی کشیم
جز منت اثر ز محبت نمی کشیم
نه گنج آرزویی و نه رنج حیرتی
قارون نمی شویم و ریاضت نمی کشیم
حرفی رقم ز نسخه عالم نمی کنیم
در چشم خلق سرمه عبرت نمی کشیم
در صیدگاه ناز تو بسمل نمی شویم
تا انتقام خویش ز فرصت نمی کشیم
کی می شویم محرم خاک رهش اسیر
تا توتیای گرد کدورت نمی کشیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عدم وابستگی به امیدها و آرزوهای دنیا اشاره می‌کند. او از قناعت صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که از محبت و لطف دیگران بهره‌مند نمی‌شود. همچنین به این نکته می‌پردازد که نه به دنبال ثروت دنیوی است و نه به سختی‌های آن اهمیت می‌دهد. شاعر تأکید می‌کند که او به دنبال جلب نظر مردم نیست و نمی‌خواهد در مسیر عشق کسی به خود آسیب بزند. او در نهایت بیان می‌کند که حاضر نیست در راه عشق کسی به ذلت گرفتار شود.
هوش مصنوعی: ما بار سنگین امید و خواسته‌های بی‌جا را تحمل نمی‌کنیم و جز این که محبت و علاقه را با خود ببینیم، هیچ چیزی را نمی‌پذیریم.
هوش مصنوعی: نه به دنبال ثروت آرزو می‌کنیم و نه در سردرگمی حیرت فرو می‌رویم؛ نه به اندازۀ قارون می‌خواهیم، و نه سختی‌ها را بر خود هموار می‌کنیم.
هوش مصنوعی: ما درباره مسائل مهم و عمیق جهان صحبت نمی‌کنیم و به انسان‌ها نشان نمی‌دهیم که از تجربیات و عبرت‌های گذشته چه درس‌هایی گرفته‌ایم.
هوش مصنوعی: در دام ناز و زیبایی تو گرفتار نمی‌شویم، زیرا منتظریم تا به فرصتی برای انتقام خود دست پیدا کنیم.
هوش مصنوعی: کی به مرحله‌ای می‌رسیم که در کنار خاک پای او به آزادی برسیم و از غم و اندوه رهایی یابیم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.