گر گمان وصل آن نامهربان می داشتم
می سپردم جان و صد منت به جان می داشتم
اینقدر تأثیر می بوده است عشق پاک را
کافرم گر لطف او برخود گمان می داشتم
گر ز حیرت مهر خاموشی نبودی بر لبم
می زدم آتش به عالم تا زبان می داشتم
ز آستانش پاک می گردد غبار غم اسیر
گر در آن کو اختیار پاسبان می داشتم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عمیق‌ترین احساسات عاشقانه است. شاعر می‌گوید اگر گمان می‌کرد که محبوبش به او وصل می‌شود، جان و دلش را به او می‌سپرد. عشق او به محبوب تا حدی عمیق است که حتی اگر درک کند که نمی‌تواند به او برسد، همچنان در حیرت و شگفتی باقی می‌ماند. همچنین شاعر اشاره می‌کند که اگر امکانات و اختیارات بیشتری داشت، می‌توانست غم و مشکلاتش را از بین ببرد. در مجموع، شعر درباره عشق و آرزوهای ناکام صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر فکر می‌کردم که او به من نزدیک می‌شود و محبت نشان می‌دهد، جانم را به او می‌سپردم و با کمال میل این کار را می‌کردم.
هوش مصنوعی: عشق خالص آنقدر اثرگذار است که حتی اگر به من لطف شود، من خود را کافر می‌دانم.
هوش مصنوعی: اگر در حیرت و شگفتی سکوتی بر لبم نبود، آتش را به دنیا می‌انداختم تا فقط زبان داشته باشم و بتوانم صحبت کنم.
هوش مصنوعی: اگر در درگاه او حافظ پاسبانی داشتم، غبار اندوهی که بر دل اسیرم نشسته است، پاک می‌شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.