جان سختی دلم را بیداد می شناسد
قدر ستمکشان را فرهاد می شناسد
مشت غبار عاشق در دام اضطراب است
گشتیم خاک و ما را صیاد می شناسد
چون تیغ عشق بارد بیجاست لاف طاقت
از سر گذشتگان را جلاد می شناسد
ما رازدار عشقیم رسوا چرا نباشد
گلبانگ بیزبانی فریاد می شناسد
دارد نگاه عاشق اکسیر آشنایی
چشمش به خاک هر کس افتاد می شناسد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عمق و سختی عشق و شناخت روح واقعی انسان‌هاست. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عشق و درد ناشی از آن، جان آدمی را شکل می‌دهد و ستمگرانی که بر دیگران ظلم می‌کنند، درک هر چه بیشتری از درد و رنج دارند. بیان می‌شود که عاشق واقعی در ارتباط با دیگران احساسات و درون آنها را می‌شناسد و این شناخت به او قدرت و آگاهی می‌دهد. در نهایت، شاعر به این واقعیت اشاره می‌کند که عشق می‌تواند موجب رسوایی یا شهرت شود و هر انسانی که به عشق واقف است، به راحتی می‌تواند احساسات دیگران را درک کند.
هوش مصنوعی: دل من به سختی طاقت می‌آورد و این درد و رنج را به خوبی می‌شناسد، مانند فرهاد که ارزش زحمت و تحمل را درک می‌کند.
هوش مصنوعی: عاشق مانند ذره‌ای از غبار در دامی گرفتار شده است و در جستجوی خاک و ریشه‌های خود، متوجه می‌شود که صیاد، او را شناخته و به دنبال اوست.
هوش مصنوعی: وقتی عشق همچون تیغی بر دل می‌نشیند، دیگر سخن از قدرت و استقامت گذشتگان بی‌معناست، زیرا عشق به خوبی می‌تواند نشان دهد که چه کسی واقعاً توانایی تحمل درد و رنج را دارد.
هوش مصنوعی: ما در عشق رازدار هستیم، چرا باید رسوا شویم؟ فریاد ما حتی بدون زبان هم شنیده می‌شود.
هوش مصنوعی: چشم عاشق مانند یک داروی جادویی است که هر کسی به آن نگاه کند، بلافاصله او را می‌شناسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جان سختی دلم را بیداد می شناسد
قدر ستم کشان را فرهاد می شناسد
مشت غبار عاشق در دام اضطراب است
گشتیم خاک و ما را صیاد می شناسد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.