|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوعاتی چون جنون و هوس، جدایی و درد درون می‌پردازد. او اشاره می‌کند که اهل هوس هیچ‌گاه نمی‌توانند به بند و زنجیر عشق واقعی درآیند. همچنین، روشنایی و آگاهی ناشی از تواضع و افتادگی است و تلاش برای بالا رفتن از مقام خود به بیهودگی منجر می‌شود. شاعر به نشان دادن درد و رنج درون دل و سکوت عمیق نفس می‌پردازد و می‌گوید در این دنیای غبارآلود، روشنفکر واقعی نمی‌تواند به ظواهر فریبنده تکیه کند.
هوش مصنوعی: افراد هوسران و بی‌فکر، در دنیای جنون و دیوانگی غرق شده‌اند. آنها به خاطر وابستگی‌های خود، مانند مگسی به بند، به جایی نمی‌رسند و در واقع، از هیچ‌کس حمایت نمی‌بینند.
هوش مصنوعی: روشندلی ناشی از افتادگی است و بی‌فایده است که شعله‌ای به دست خس نیاز داشته باشد.
هوش مصنوعی: دل در سینه، مانند دریایی پر از خون است و هیچ شکوه‌ای ندارد. این حالت بیانگر این است که در این دریا تنها سکوت نفس به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: آیینه‌ای که در غبار کدورت قرار دارد، در دام روشندلی افتاده است که فقط به یک نفس تکیه کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.