ز آهم هر طرف دل وحشتستان دگر دارد
خدنگی را که پر برق است پیکان دگر دارد
بود صیادی الفت چو شعر مبتذل گفتن
شکار انداز تنهایی شدن شان دگر دارد
ز نشتر زار زیر آسمان چون سبزه می لرزم
که در هر سایه خاری گلستان دگر دارد
زچشم جوهر تیغت مروت می توان دیدن
که در هر مرهمی زخم نمایان دگر دارد
منقش بال طاوسی است هر یک آشیان گردون
که از هر پر فشانی برگریزان دگر دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات عمیق و نگرانی‌های خود اشاره می‌کند. او از آتش دل و وحشت می‌گوید و اینکه هر طرف به نوعی درد و رنج احساس می‌شود. صیاد به وجود رابطه‌ای دم‌دستی و سطحی اشاره می‌کند که به تنهایی انسان‌ها می‌انجامد. شاعر برای نشان دادن زخم‌های روحی و دردهایی که زیر سایه‌های مختلف وجود دارد، از تصاویری چون نشتر و گل استفاده می‌کند. در انتها، بال طاوس را به زیبایی زندگی تشبیه می‌کند، ولی بر این نکته تأکید دارد که هر زیبایی ممکن است زخم‌هایی پنهان در خود داشته باشد.
هوش مصنوعی: از ناله‌هایم هر سو دل‌ها پر از وحشت شده است، خدنگی (تیر) دارم که با جرقه‌ای درخشنده، پیکانی دیگر نیز دارد.
هوش مصنوعی: صیاد با عشق و محبت، مانند شعر ساده و بی‌محتواست. وقتی شکار، یعنی تنهایی، به او نزدیک می‌شود، تغییر و حالتی دیگر پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: زیر آسمان، مانند گیاهی که در باد می‌لرزد، من نیز در حال تنهایی و ناراحتی هستم. این احساس من به خاطر این است که در هر سایه‌ای، درد و رنج جدیدی وجود دارد که به گلستان جدیدی تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: از طریق نگاه به چشمان تو می‌توان فهمید که در هر دارویی زخم تازه‌ای پنهان است.
هوش مصنوعی: هر یک از آشیانه‌های آسمان مانند بال‌های طاووس زینت‌دار است و هر کدام از آنها با پرهای خود زیبایی مخصوصی دارد که وقتی پرها می‌ریزند، زیبایی دیگری را به وجود می‌آورند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.