تنگ غم تو خانه دل از هوا پر است
لب از ترانه خالی و گوش از نوا پر است
در دام شکوه ناله شکستن چه لازم است
دنیا فراخ و سلسله بسیار و جا پر است
از خاطرش اراده نظاره برده ایم
آیینه داغ شو که دل او ز ما پر است
جوش بهار گردش چشم سیاه کیست
صد شیشه گشت خالی و جام هوا پر است
بی خون من بهار ستم گل نمی کند
پیمانه ام ز شبنم باغ وفا پر است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و غمینی اشاره دارد که در دل شاعر وجود دارد. شاعر از پر بودن دلش از غم و افسردگی صحبت می‌کند و به نبود شادی و موسیقی در زندگی‌اش اشاره می‌کند. او از بی‌فایده بودن ناله و شکایت در دنیای وسیع می‌گوید و به خاطر می‌آورد که احساس عواطف خود را فراموش کرده است. در ادامه از ناکامی‌های عشق و نیاز به خون و زندگی در بهار گل‌ها سخن می‌گوید و در نهایت، آکنده بودن وجودش از شبنم باغ وفا را توصیف می‌کند. به طور کلی، شعر نشاندهنده‌ی درد و جستجوی شادی در زندگی است.
هوش مصنوعی: غم تو باعث شده که خانه دل من پر از هوای سرد و خفقان‌آور باشد، به طوری که لب‌هایم از آواز و ترانه بی‌نصیب مانده و گوش‌هایم دیگر شنونده‌ی نوا و موسیقی نیستند.
هوش مصنوعی: در درد و غم و ناله‌ام چه نیازی به شکوه و فریاد است، وقتی که جهان بزرگ و جا برای همه چیز زیاد است.
هوش مصنوعی: اگر از یادش تصمیم به دیدن او گرفته‌ایم، باید آینه‌ای داغ شویم زیرا دل او از ما پر است.
هوش مصنوعی: در بهار، نگاه معشوقه زیبا همچون جویبار جاری است. اگرچه دل‌ها خالی از عشق و شوق هستند، ولی در فضای دل، عشق و احساسات پر از زندگی و انرژی است.
هوش مصنوعی: بدون عشق و احساس من، بهار نمی‌تواند زیبایی‌اش را به نمایش بگذارد. دل من پر از امید و وفاداری است، مانند پیمانه‌ای که از شبنم باغ پر شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.