از شوق دیده عقل چو تدبیر می گداخت
مجنون برای آینه زنجیر می گداخت
آه دل شکسته اگر دیر می گرفت
پیکان ز تاب جستن این تیر می گداخت
گرگوش سنگ حرف مکافات می شنید
مانند موم آهن شمشیر می گداخت
گر مصلحت حجاب نمی گشت مور عجز
آهی که می کشید دل شیر می گداخت
چون دل به سینه بود نگه شوخ شد اسیر
می شد گر این جوان خجل از پیر می گداخت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و درونی شاعر اشاره دارد. شاعر از شوق و هیجان عقل سخن می‌گوید که در جستجوی تدبیر و راه‌حل است. به مجنون اشاره می‌کند که برای عشق خود، حتی زنجیرها را نیز می‌شکند. دل شکسته که اگر دیر نجات پیدا کند، مانند تیری است که به تپش می‌افتد. اگر سنگینی عذاب وجود نداشت، مانند موم در برابر شمشیر نرم می‌شد. شاعر همچنین به قوت و عزم دل شیر اشاره می‌کند که با وجود موانع، همچنان امیدوار و پرانرژی است. در نهایت، با اشاره به جوانی که از تجربه پیران خجل است، نشان می‌دهد که دل‌ها چه بسا در عشق و شوق به اسارت درمی‌آیند.
هوش مصنوعی: به خاطر شوق و هیجانی که در دل دارد، عقل از تدبیر و فکر کردن رنج می‌برد. مجنون به خاطر عشقش، حتی از زنجیری که او را به آینه وصل کرده، در حال گسستن و آزاد شدن است.
هوش مصنوعی: ای دل شکسته، اگر دیرتر از این تیر پرتاب می‌شد، از شدت غم و ناراحتی، این تیر دل را می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: اگر گوش سنگی به سخن عذاب و مجازات گوش دهد، مانند موم در برابر آهن و شمشیر نرم و ذوب می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر مصلحت ایجاب نمی‌کرد که مور (شاید نشانه‌ای از انسان‌ها) خود را پنهان کند، آهی که از عجز و ناتوانی می‌کشد، می‌توانست دل شیر را هم ذوب کند.
هوش مصنوعی: زمانی که دل در سینه وجود دارد، نگاه بازیگوش و سرزنده می‌شود و اگر این جوان از پیر (خود) خجالت بکشد، به آرامی درونش آب می‌شود و ذوب می‌گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.