صبح است مست باده دوشینه هوا
چاک است از تبسم گل سینه هوا
پر می زند چو باز شکاری قدح ز موج
بال تذرو دیده در آیینه هوا
کبک پیاله دل به شکفتن نمی دهد
گردیده می مصاحب دیرینه هوا
شبنم به روی گل چو مرصع پیاله ای است
از قطره قطره گوهر گنجینه هوا
بشکست شیشه توبه ما تا به باغ اسیر
خالی نشد دل پرش از کینه هوا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف یک صبح دلنشین و پر از زیبایی می‌پردازد. او از نشاط و شوقی که در هوا برقرار است صحبت می‌کند و به شادی‌های طبیعت اشاره می‌کند. تصویرهایی از گل‌ها، پرندگان و شبنم‌های صبحگاهی را ترسیم می‌کند که همه این‌ها نمادهای زنده و شاداب هوا هستند. شاعر بر احساسات و توبه‌اش از گذشته تأکید می‌کند و به شکستن توبه‌اش در باغی که به جذابیت‌های دنیا منجر می‌شود، اشاره می‌کند. در نهایت، او از سنگینی دل پر از کینه سخن می‌گوید که نتوانسته از زیبایی‌های هوا و طبیعت آزاد شود.
هوش مصنوعی: صبح است و نسیمی دلپذیر همراه با بوی خوش شراب، فضایی پر از شادی و زیبایی است که به مانند گلی خندان، دل را شاداب کرده است.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای همچون باز در حال پرواز است و در حین پرواز، مانند ظرفی که از امواج آب پر شده، تصور چیزی را در آینه آسمان به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: کبک که نماد زیبایی و لطافت است، به خاطر دلش نمی‌تواند به زندگی شاد و خوشایند بپردازد؛ چرا که در اثر آشنا شدن با شرایط سخت و محیط نابهنجاری که در آن زندگی می‌کند، دچار غم و اندوه شده است.
هوش مصنوعی: شبنم بر روی گل مانند یک جام زیبا و تزئینی است که از قطرات ریز و ارزشمند هوا تشکیل شده است.
هوش مصنوعی: شیشه توبه ما شکست و دل پر از کینه‌ام به راحتی رها نشد تا به باغی که خالی است، بروم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.