خانۀ زال داشت یک روزن
تنگ مانند منفذ سوزن
تابش خور چو رشتۀ باریک
اندر آمد به خانۀ تاریک
زال مسکین چو آن شعاع بدید
رشته پنداشت پیش باز دوید
تا کند ریسمان به کلافه
رای درآفه چیست جز یافه
چونکه با روزن او برابر شد
مدرک قرص چشمۀ خور شد
بانگ برداشت تا غریوی خاست
کافتاب اندرون خانۀماست
عارفی گفتش ای بعیدالذّات
تو کجائی و او کجا هیهات
کی درآید همیبهکنج چنین
قرص چندین هزار مثل زمین
کلخن ملک و گلشن ملکوت
کنج ناسوت و هودج لاهوت؟!
چرخ سان گرد خویش میگردی
زان سررشته را تو گم کردی
سر این رشته را چو باز کنی
کار بر خویشتن دراز کنی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زال، شخصیت افسانه‌ای، است که از یک روزن در خانۀ خود به تابش خورشید نگاه می‌کند. او تصور می‌کند که شعاع نور را به عنوان ریسمانی می‌بیند و می‌خواهد آن را به کلافی تبدیل کند. در ادامه، او متوجه می‌شود که نور خورشید نمی‌تواند به سادگی به فضای تاریک او وارد شود و سوالات عمیقی درباره وجود و مفهوم عالم مطرح می‌شود. عارفی به او می‌گوید که نمی‌تواند به سادگی با این جهان درگیر شود و باید درک عمیق‌تری از واقعیت داشته باشد. در نهایت، این شعر بر چرخش جهان و پیچیدگی‌های آن تاکید دارد و زال را به تفکر درباره سرراستگی و گمراهی در پیگیری حقیقت دعوت می‌کند.
هوش مصنوعی: خانه زال یک روزنه بسیار باریک داشت که شبیه به سوراخ سوزن بود.
هوش مصنوعی: زمانی که نور خورشید مانند نخی باریک به درون خانه‌ای تاریک نفوذ می‌کند.
هوش مصنوعی: زال بیچاره به محض دیدن آن شعاع، فکر کرد که رشته‌ای وجود دارد و به سمت آن دوید.
هوش مصنوعی: تا وقتی که به هم بپیچد افکار و ایده‌ها، نتیجه‌ای جز پیدا کردن یک چیز مشخص نخواهی داشت.
هوش مصنوعی: زمانی که در روزن او به هم نزدیک شدند، توانستند نور و زیبایی خورشید را مشاهده کنند.
هوش مصنوعی: صدای بادی بلند شد و نجوایی به گوش رسید، چون آفتاب در درون خانه‌مان می‌تابد.
هوش مصنوعی: عارفی به کسی می‌گوید: ای موجود بسیار دور، تو کجا هستی و او کجا، هیا! نمی‌توان به این دوری رسید.
هوش مصنوعی: کیست که بتواند به این گوشه‌ی پنهان و عمیق، به اندازه‌ی هزاران زمین، راه پیدا کند؟
هوش مصنوعی: آیا هر چیزی که در دنیا وجود دارد، مانند گل‌ها و باغ‌ها، در واقع نشان‌دهنده‌ی چیزهای بیشتری در دنیای بالا و والاتر نیستند؟ هر آنچه که در جهان مادی است، می‌تواند نمادی از حقیقت‌های معنوی و الهی باشد.
هوش مصنوعی: تو مانند چرخ در مدار خود در حال چرخش هستی و از آن نکته مهم که به تو مربوط می‌شود غافل هستی.
هوش مصنوعی: اگر به ریشه و دلیل یک مشکل یا موضوع توجه کنی و آن را بررسی کنی، ممکن است متوجه شوی که برای خودت کار و مسئولیت‌های بیشتری ایجاد می‌کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون بیامد بوعده بر سامند
آن کنیزک سبک زبام بلند
برسن سوی او فرود آمد
گفتی از جنبشش درود آمد
جان سامند را بلوس گرفت
[...]
چیست آن کاتشش زدوده چو آب
چو گهر روشن و چو لؤلؤ ناب
نیست سیماب و آب و هست درو
صفوت آب و گونه سیماب
نه سطرلاب و خوبی و زشتی
[...]
ثقة الملک خاص و خازن شاه
خواجه طاهر علیک عین الله
به قدوم عزیز لوهاور
مصر کرد و ز مصر بیش به جاه
نور او نور یوسف چاهی است
[...]
ابتدای سخن به نام خداست
آنکه بی‌مثل و شبه و بی‌همتاست
خالق الخلق و باعث الاموات
عالم الغیب سامع الاصوات
ذات بیچونش را بدایت نیست
[...]
الترصیع مع التجنیس
تجنیس تام
تجنیس تاقص
تجنیس الزاید و المزید
تجنیس المرکب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.