... گر تربیت برگ گیاهی نتوان کرد

چون جا دهدت در دل پر درد فغانی

محنتکده را منزل شاهی نتوان کرد

... پیراهن ناموس دریدن نگذارند

هرچند کشد سرزنش خار فغانی

او را گلی از باغ تو چیدن نگذارند

... ما را که بجز درد تو مطلوب نباشد

گر جذبه ی عشقت نشود یار فغانی

در راه طلب سالک مجذوب نباشد

... افسوس که از بیخردی درد بدن شد

قطع نظر از ساغر می کرد فغانی

بگذاشت در میکده و مرغ چمن شد

... چرا که او ستم و جور بر مرید ندارد

رسید عید و ندید آن مه جمال فغانی

که چشم مرحمت از طالع سعید ندارد

... فریاد کرد و ناله ز فریادرس نکرد

چندانکه جور دید فغانی ز دلبران

از بخت خویش دید و شکایت ز کس نکرد

... شهد نوشین ترا مژده که از زهر فراق

شد فغانی بتمنای وصال تو شهید

... هزار نکته ی باریک بر شکر گیرد

کشد گلاب فغانی روان ز شیشه ی دل

گرت ز ناله ی عشاق دردسر گرد

... که چرخ واژگون ابریشم این ساز می تابد

ببین حال فغانی ای که بر آیینه پاکت

رخ انجام کار هرکس از آغاز می تابد

... که از هر شهپرش صد شعله در پرواز می تابد

فغانی سوز پنهان درون با کس مکن روش

چرا کز شعله ی آه تو خود این راز می تابد

... دلم آیینه ی مقصود ازین خاکستر افروزد

خوش آن محفل که بنشیند فغانی با دل سوزان

جمال ساقی گلرخ به نور ساغر افروزد

... بلاهای عجب از بخت نافیروز پیش آید

بطاق ابرویش دارد فغانی دیده ی حیران

که از هر گوشه تیر غمزه ی دلدوز پیش آید

... که بی نشانه خون جگر نمی آید

نشان او ز که پرسد فغانی حیران

که هر که رفت به کویش دگر نمی آید

... اگر اشاره ی ابروی عشوه ساز تو باشد

چه کام خوشتر ازین عشق بی زوال فغانی

که هر کجا قدم او رخ نیاز تو باشد

... تا دیده را به هم زده بودم رسیده بود

آن لاله یی که چید فغانی ز باغ وصل

تأثیر آتش جگر و آب دیده بود

... کارش بسحر جادوی بابل نمی شود

خون قتیل عشق فغانی به هیچ رو

فردا وبال دامن قاتل نمی شود

... در مجلسی ندید که بوی دگر برد

آمد هوای آنکه فغانی بهر نفس

برگ نشاط بر لب جوی دگر برد

... قدر خویش از آفتاب و ماه برتر می کند

او که در هر گوشه ای دارد فغانی صد همای

کی به عزلت خانه اش یک بار سر برمی کند

... که در شام اجل تیر دعایی در کمانم بود

فغانی می شدم بیطاقت از نظاره ی رویش

ولیکن عزت او مانع آه و فغانم بود

... آن چشمه ی حیات که آبش کسی ندید

آهی نهان کشید فغانی و جان سپرد

رفت آنچنان که هیچ عذابش کسی ندید