نفس برآمد و کام از تو بر نمی آید

فغان که بخت من از خواب در نمی آید

صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش ...

... صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست

فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید

ز میوه های بهشتی چه ذوق دریابد ...

... دلم رفت و ندیدم روی دل دار

فغان از این تطاول آه از این زجر

وفا خواهی جفاکش باش حافظ ...

... ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

گوش بگشای که بلبل به فغان می گوید

خواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببوی ...

... آه اگر ناله زارم نرساند به تو باد

چه کنم گر نکنم ناله و فریاد و فغان

در فراق تو چنانم که بداندیش مباد ...

... نفس آنجا گزیر خواهد بود

هیچ دانی که این فغان ز کجاست

بانگ خواجه به شیر خواهد بود ...

آتشی در نهاد جان افتاد

جان بیچاره در فغان افتاد

شمع عشقش چو بر کشید علم ...

... ز روی لطف روی خویش بنما

فغان از پیر و از برنا برآور

به بحر دل چو غواصان فرو رو ...

... باده از حلق شیشه صافی

دم به دم ناله و فغان برداشت

که سراسر جهان و هرچه در اوست ...

... در دایره نیازش آورد

با باد به صد فغان و زاری

گفت از سر عجز و خاکساری ...

زو باز چو باد نوبهاری

بشنید همان فغان و زاری

دانست که دردمند عشق است ...

... زین شاخ امید بر نبینی

از شوق من ار فغان برآری

من فارغم از فغان و زاری

همواره قرین درد می باش ...

... زین غصه به جان رسید کارم

معذورم اگر فغان برآرم

فریاد ز دست عشق فریاد ...

از درد دلم خبر نداری

زان فارغی از فغان و زاری

در عشق تو محرمم نسیم است ...

القصه چو این فغان و زاری

بشنید نسیم نوبهاری ...

... کای غافل از آه دردمندان

فارغ ز فغان مستمندان

آخر سوی خستگان نظر کن ...

... تا هست نشان تو و باشد اثر ما

بشنو که چه فریاد و فغان در ملکوت است

از یارب هر شام و دعای سحر ما ...

... چون برآرد از چمن گل بوستان فضل حق

ای بسا عاشق که باشد در فغان چون عندلیب

پیش وجهش هالک آمد جمله عالم ای نسیم ...

... شرح لب شیرین تو می کرد نسیمی

نی ناله برآورد و فغان در شکر افتاد

دل فغان از جورت ای جان حاش لله چون کند

بنده داد از دست سلطان حاش لله چون کند ...

... ای برده زلف کافرت آرام و عقل مرد و زن

وی چشم جادویت فغان در شیخ و شاب انداخته

ای بر درت کاف کنف انوار کوکب ریخته ...