... نوازشهاست با این بدگمانان

فغانا میگساران دجله نوشان

دریغا ساقیان اندازه دانان ...

... پرده ای چند به آهنگ نکیسا بسرای

غزلی چند به هنجار فغانی بشنو

لختی آیینه برابر نه و صورت بنگر ...

... در زمزمه از پرده و هنجار گذشتیم

رامشگری شوق به آهنگ فغان های

سیماب تنی کز رم برق ست نهادش ...

... طلوع نشیه می مشرقم را آفتابستی

فغانم را نوای صور محشر هم عنانستی

بیانم را رواج شور طوفان در رکابستی ...

... نکرده وعده که بر عاجزان ببخشاید

امیدسنج فغانهای نارساستمی

به باده داغ خودی از روان فرو شسته ...

... اجازتی که کنم ناله تا کجا غالب

ز لب به سینه تنگم فغان بگردانی

... تن به بند خم فتراک سواری ندهی

سینه را خسته انداز فغانی نکنی

دیده را مالش بیداد غباری ندهی ...

... آتش به شبستان زدم ای آب کجایی

چون نیست نمکسایی اشکم به فغانم

کای روشنی دیده بی خواب کجایی ...

... ای دل از مطلب گذشتم دستگاهت را چه شد

شیونی شوری فغانی اضطراری زاریی

دارد انداز تسلسل در ضمیرم شوق دوست ...

گرفت خط رخ زیبای گل عذار مرا

فغان که دهر خزان کرد نوبهار مرا

کشیدسرمه به چشم و فشاند طره به رو ...

... نه روز روشنی از پی شب سیاهی را

فغان که بر در شاهی است دادخواهی ما

که از ستم ندهد داد دادخواهی را ...

... کار عشاق جگر خسته دعا بود دعا

همه شب حاصل احباب فغان بود فغان

همه جا شاهد احوال خدا بود خدا ...

... که تلخ کام لبش صدهزار فرهاد است

فغان که داد ز دست ستمگری است مرا

که هرگزش نتوان گفت این چه بیداد است ...

... نگار مست شراب است و مدعی هشیار

فغان که دوست به خواب است و خصم بیدار است

چگونه در غم او دعوی وفا نکنم ...

... که داغ لاله رخان به ز باغ نسرین است

فغان ز دامن باغی که باغبان آنجا

همیشه چشم امیدش به دست گل چین است ...

هر دم ای گل از تو در گلشن فغان تازه است

عندلیبان کهن را داستان تازه است ...

... تمام روی زمین ز آب دیده تر می گشت

فغان که شد سر کویی گذر فروغی را

که هر طرف پدری از پی پسر می گشت

... خط سبز از رخ زیبای تو سر زد افسوس

که از این باغ به صد آه و فغان باید رفت

حسرتم سوخت زمانی که فروغی می گفت ...

... که این مقدمه هم گبر و هم مسلمان گفت

فغان که کام مرا تلخ کرد شیرینی

که با لبش نتوان حرف شکرستان گفت ...

... بی مهری از تو دید فروغی ولی مدام

فریاد از آسمان و فغان از زمانه کرد