... چو زلف سجده کنان پای نازنین تو بوسد

حزین ازین غزلت تازه گشت طرز فغانی

سزد ز سدره فرود آید و زمین تو بوسد

جایی که از سپند نگردد فغان بلند

ما را بود چو شعله آتش زبان بلند ...

... درگلشنی که بانگ صفیرم فکنده شور

بلبل ز خوی گل ننماید فغان بلند

با پستی سپهر نیامد فرو سرم ...

... چگونه بلبل این بوستان بیاساید

فغان که در غم عشق اضطراب دل نگذاشت

خدنگ غمزه نامهربان بیاساید ...

... حزین از آن سگ کو تا برید پیوندم

چو نی نشد ز فغان استخوان بیاساید

... لب فرو بست نی از ناله نفس سوخت سپند

دل بی تاب همان گرم فغان است که بود

لذتی نیست به از رقص به خون غلتیدن ...

... این دور باش حسن نگهبان چه می کند

بیهوده است بر سر کویت فغان ما

گلبانگ بلبلان به گلستان چه می کند ...

... گر می رسد به جای سبکبار می رسد

دلتنگی از فغان من ای غنچه لب چرا

یک ناله هم به مرغ گرفتار می رسد ...

... من گرفتم به قفس تن زنم از دوری گل

چون ننالم که فغانم به گلستان نرسید

نگه عجز عجب قوت تقریری داشت ...

... سرحلقه سودا زدگانم چه توان کرد

گوشی به فغان دل ناشاد نکردی

پیشت همه تن گرچه زبانم چه توان کرد ...

... ز بیم نازکی خوی یار نوسفر من

جرس فروشکند در گلو فغانش و لرزد

به احترام نماید عبیر چاک گریبان ...

... شیون نرود به وصلم از یاد

بلبل نکند فغان فراموش

در دور نگاه فتنه خیزت ...

... مور اگر رو به من آورد سلیمان کردم

از فغان دل شوریده به منقار مرا

پرده ای بود که پیرایه بستان کردم ...

... تار و پود کفن و جامه ی احرام کنیم

یار بی رحم و فغان بی اثر اقبال زبون

به چه تدبیر تسلی دل ناکام کنیم ...

... نیفتدگر برون از پرده دل

فغان تا عرش اعلا می رسانم

چو پیراهن دماغ آشفتگان را ...

... نفس دزدیده از لعل خموشی می زند خونم

فغان کز ساده لوحی خرقه پوش شهر پندارد

که تهمت بر خط مشکینه پوشی می زند خونم ...

... به مطرب نیست حاجت چون جرس شوریده مغزان را

فغان خیز است دیوار و در کاشانه خویشم

حزین از گوشه دل پا برون ننهاده ام هرگز ...

نشد فغان به اثر تا ره جنون نزدم

سخن به نشیه نشد تا نفس به خون نزدم ...

شد فاش ز گلبرگ لبت راز نهانم

من غیر نی ای نیستم از توست فغانم

جز پرتو رخسار تو ای جان جهان نیست ...

... در راه تو باشد دل و جان نگرانم

کارم همه شب آه و فغان بر سر کوی است

شاید که شبی گوش کنی آه و فغانم

درمیکده عشق حزین نقش دویی نیست ...

... سینه چاک ز من عشوه پنهان از تو

دل ناقوس فغانت چه خروشید حزین

که خراشید دل گبر و مسلمان از تو

... باید ز تو آموخت حزین رشک محبت

لبریز فغان بودی و فریاد نکردی

... رگ جان بی توام پیوند زنار است پنداری

ز مضراب غم نامهربان شوخی فغان سازم

به شیون هر سر مویم رگ تار است پنداری ...