... درد خمار را به ازین کس دوا نکرد

بر گوش کس نخورد فغانم ز بی کسی

تا بر نخورد همنفسی نی صدا نکرد ...

... که نقش پای تو شاید به روی من ماند

به گوش گل نکند جا فغانت ای بلبل

حدیث شوق تو با گفتگوی من ماند ...

... آشنارویی ما بر همه روشن باشد

از پی ناقه فغان جرسم برد از هوش

ناله دل نرم کند گرچه ز آهن باشد ...

... چو شمعم آتش غیرت در استخوان افتاد

فغان بی اثر از طاق دل اسیر ترا

چو شاخ بی ثمر از چشم باغبان افتاد ...

... ز تاب آتش دل خون نمانده در دیده

فغان که جام مرا رشحه فراغ نماند

چو دل به دامن زلف تو دست زد قدسی ...

... نمی بندم به گردن حرز شاید در بلا افتم

فغانم زنده دارد ناله مرغان گلشن را

مزار بلبلان گردد چمن گر از نوا افتم ...

... ازین ملال غریبی که در وطن دارم

به هر کجا که تو باشی فغان من آنجاست

اگرچه در قفسم ناله در چمن دارم ...

... لرزد چو جرس بر سر هر ناله مرا دل

گویا که به غمهای تو پیوسته فغانم

گر بر ورق دل نهم انگشت ز گرمی ...

شود هر موی بر تن شعله گر پاس فغان دارم

من این فواره آتش ز مردم چون نهان دارم ...

تا شد زبان گره چو جرس بر فغان زدیم

گویا برای ناله گره بر زبان زدیم ...

... هر ناله کز برای تو باشد توان شناخت

یا رب مباد گوش کسی بر فغان من

سررشته محبت اگر آیدم به دست ...

... ورنه گل را کی پسند افتد نوای چون منی

تا دم مردن فغانم در هوای یک گل است

نیستم بلبل که باشم هر نفس در گلشنی ...

... ای اشک خدای را نقاب تو چه شد

ای دل چه فغان کنی شکیب تو که برد

ای دیده تو هم مجوش خواب تو چه شد

قدسی دل طاقت آفرین تو چه شد

مردی ز فغان صوت حزین تو چه شد

رسوا کردی مرا میان مردم ...

... پر سوز غم است داستانم مشنو

نازک دلی ای صنم فغانم مشنو

شد نغمه وبال از فغانم بر نی

می سوزد ازین واسطه جانم بر نی ...

... چه خاموشی چمن را گوش کر نیست

فغان عندلیبان بی اثر نیست

محیط جسم را نطق است گوهر ...

مسلمانان فغان زین ناتوانی

که دارد در گمانم زندگانی ...

... چو نی پوستش خشک بر استخوان

ز تحریک باد نفس در فغان

ز تحریک گیسو تنش دردناک ...

... به بی دردی خود چه درمان کنی

که بی سینه چاک افغان کنی

درین انجمن آن شود تیره رو ...

... بود نیش او بیشتر صعب ناک

فغان ضعیفان به ظاهر نکوست

نشاید رگ چنگ در زیر پوست ...