ز دست رفت دل و در پی شراب افتاد

فغان که مهر سلیمان ز کف در آب افتاد

به وعده کار فتاده ست عاشقان ترا ...

فغان کز دیر زاهد سبحه را بگسسته می آرد

ز کوی می فروشان توبه را بشکسته می آرد ...

... پهلو به بستری که نهادم ز سوز دل

آه و فغان ز صورت دیبا بلند شد

دیوانگان او چو خس و خار می دوند ...

... نام فلک ز دشمنی ما بلند شد

آه و فغان من به فلک شعله زد سلیم

بگریز ای حریف که غوغا بلند شد

... انگشت اگر کسی به لب جام زد سلیم

شور و فغان ز تربت جمشید شد بلند

به هر چمن که دلم با فغان درون آید

ز داغ لاله ی او تا به حشر خون آید ...

... همچو یوسف که به آیینه فروشان گذرد

آمد از دیدن حالم به فغان عشق سلیم

چون به ویرانه رسد سیل خروشان گذرد

... ترکش پرتیر گردد بال مرغان هوا

از فغان هرگه دل من ناوک اندازی کند

در قفس روزی که بر بادم دهد تحریک شوق ...

... بیار تیشه که از کوهکن نمی آید

فغان که هرکه قدم در حریم عشق نهاد

چو شمع زنده برون ز انجمن نمی آید ...

... غنچه ای از گوشه دستار هردم گل کند

از فغان و ناله گلشن را به تنگ آورده است

باغبان امشب نمی داند چه با بلبل کند ...

... کدام دل که نشد صید این سیه چشمان

فغان ز هند و غزالان شیراندامش

به سرمه امل آن کس که چشم ساخت سیاه ...

... وجود لاغر من شد تمام طعمه ی عشق

فغان که در قفس استخوان هما دارم

ز اضطراب به یک جا دمی قرارم نیست ...

... بر سر مرغ دل خویش جناقی بستیم

سپر سینه و شمشیر فغان بیکار است

خصم ما کیست چه بیهوده یراقی بستیم ...

ما راه فغان بر دل ناشاد گرفتیم

چون سرمه سر راه به فریاد گرفتیم ...

... پیش ازین پادشه روی زمین من بودم

در چمن بود قیامت ز فغان دوش سلیم

بلبلان را چه گنه باعث این من بودم

فغان که موی سفیدم نمود آیینه

غبار غم به دل من فزود آیینه ...

... مرا که خضر شد از بهر آب رهبر چاه

فغان ز بخت بد و تنگی جهان که بود

یکی برادر یوسف یکی برادر چاه ...

... شکفت غنچه ی نظاره ی تماشایی

فغان که ساقی ما در بغل دلی دارد

چو شیشه نازک و همچون پیاله هرجایی ...

در دعوی عشق تو نه آهی نه فغانی

چون تیغ درین معرکه ماییم و زبانی ...

... سلیم چند توان ساختن به نغمه خویش

فغان که سوخت مرا حسرت هم آوازی

... ز تاب آتش روی تو شمع وار انگشت

اشاره ی تو مرا می کشد فغان که چو تیر

به صیدگاه تو می افکند شکار انگشت ...