چو از اغیار مجلس گشت خالی
صنم از حال جم پرسید حالی
که آن مسکین حبیبم را چه حالست
درین غربت غریبم را چه حالست
یکایک قصه جمشید گفتند
حدیث ذره با خورشید گفتند
به شیرین قصه فرهاد بردند
به وامق نامه عذرا سپردند
چو چشمش بر سواد نامه افتاد
ز مژگان عقد مروارید بگشاد
ز نظمش داد جان را قوت و قوت
ز اشک آراست لو لو را به یاقوت
ز بویش یافت بوی آشنایی
نظر دید از سوادش روشنایی
سوادش چون سواد دیدگان بود
معانی خوب و الفاظش روان بود
بر او معنی به جای خود نشسته
چو مهرویی نقاب از مشک بسته
گل اندام از قلم شکر روان کرد
معانی در بیان خط روان کرد
بر اوراق سمن ریحان همی کاشت
به خامه حال هجران عرضه می‌داشت
بر آورد آب حیوان از سیاهی
مرکب شد روان در چشم ماهی
حریر چین به پای خامه پیمود
سر دیباچه آن نامه این بود:
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، زمانی که مجلس از دیگران خالی می‌شود، صنم (دلبر) از حال جم (حبیبش) می‌پرسد. او نگران حال مسکین و غریبش است و از دیگران درباره قصه جمشید و داستان‌های دیگر می‌شنود. وقتی نامه‌ای به او می‌رسد و چشمش به متن آن می‌افتد، اشک‌هایش مانند مروارید فرو می‌ریزد. او با خواندن این نامه حس آرامش و قوت می‌یابد و بوی آشنایی او را در بر می‌گیرد. متن نامه زیبا و معنادار است و احساسات عمیق را به خوبی منتقل می‌کند. شاعر از لطافت کلمات و زیبایی بیان استفاده کرده و حال هجران را به زیبایی توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: زمانی که مجلس از دیگران خالی شد، صنم از حال جم پرسید.
هوش مصنوعی: حبیب بیچاره‌ام در این دیار غریب چه وضعیتی دارد؟ حال من در این تنهایی و بی‌کسی چه طور است؟
هوش مصنوعی: قصه جمشید را به تفصیل روایت کردند و داستان کوچک‌ترین ذره را نیز در کنار خورشید بیان کردند.
هوش مصنوعی: به فرهاد داستان شیرین را آوردند و نامه‌ای از عذرا به وامق دادند.
هوش مصنوعی: وقتی چشمش به خط سیاه نامه افتاد، از روی مژه‌هایش مرواریدهای عشقی را آزاد کرد.
هوش مصنوعی: از نظم و ترتیب زندگی، جان انسان نیرو می‌گیرد و این نیرو از اشک‌ها به زیبایی و جلا می‌آید، مانند جواهر لولو که با یاقوت آراسته می‌شود.
هوش مصنوعی: از رایحه‌اش بوی آشنا را حس کرد و با نگریستن به چهره‌اش، روشنایی و روشنی را دریافت نمود.
هوش مصنوعی: سواد او به تیزی و روشنی چشم‌ها بود و معنای کلماتش زیبا و شیوا بود.
هوش مصنوعی: معنی این بیت این است که مانند زنی زیبا که نقابی از مشک بر چهره دارد، معنی و مفهوم در جای خود قرار گرفته است. زیبایی و جذابیت آن، در حالی که هنوز پنهان است، به وضوح دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: با قلم شیرین، زیبایی‌های اندام را توصیف کرد و معانی را با خط زیبا بیان کرد.
هوش مصنوعی: روی برگ‌های درخت سمن و گل ریحان، با قلمش احساسات و حال و هوای جدایی را می‌نویسد.
هوش مصنوعی: آب حیات از تاریکی به آرامی جاری شد و در چشم ماهی نمایان گردید.
هوش مصنوعی: حریر چینی را به پای نوشتاری کشید، سرآغاز آن نامه این بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.