|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جلوه‌های خاص یک معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که نور و روشنی معشوق به قدری دل‌ربا و دلنشین است که توجه دلها را به خود جلب می‌کند. همچنین، زیبایی معشوق به گونه‌ای است که دلها را در چاه زلف او گرفتار می‌کند و در نهایت، آرزوها و خاطرات شیرین را به یاد می‌آورد.
هوش مصنوعی: ما نیز هنگامی که نور خورشید بر چهره‌ام تابید، دامن آب حیات و زلالی را در اطراف خود گرفتم.
هوش مصنوعی: دلها همچون چاه‌هایی هستند که در آنها عشق و احساسات عمیق نهفته است، و سپس بر این احساسات، عطر و زیبایی اضافه می‌شود تا جاذبه‌ی بیشتری پیدا کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همین شعر » بیت ۱
ما هم که رخش روشنی خور بگرفت
گرد خط او دامن کوثر بگرفت
ماهم که رخش روشنی خور بگرفت
گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت
طوطی خط تو تنگ شکّر بگرفت
برگ سمنت بنفشه ی تر بگرفت
آن خال سیه مگر بلال حبشیست
کز خلد وطن بر لب کوثر بگرفت
ماهم که رخش روشنی خور بگرفت
گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت
دلها همه در چاه زنخدان انداخت
وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.