|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این غزل به لطف و مهربانی آصف کفایتا اشاره می‌کند و با وجود لطافت روح خود، از درد چشمانش شکایت دارد. او احساس می‌کند که به دلیل درد، نمی‌تواند به درگاهی که می‌خواهد برود، اما در عین حال، دلش می‌خواهد حضور خواجه شریف را حس کند. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که چشمانش را بر روی در بسته است، اما سرما و ضعف چشمانش مانع از حرکتش می‌شود.
هوش مصنوعی: ای آصف، با وجود اینکه من انسانی حساس و لطیف هستم، از مهربانی و محبت تو چگونه می‌توانم بهره‌مند شوم؟
هوش مصنوعی: به خاطر درد چشمم نمی‌توانم درست فکر کنم، اما چون جناب خواجه در کنارم است، چطور می‌توانم به این حال ادامه دهم؟
هوش مصنوعی: من دو چشمم را به امید دیدن تو بسته‌ام، اما سرما بسیار شدید است و چشمانم ضعیف. حالا چه کار کنم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.