مستی و عشق از ازل، پیشه و آیین ماست
دین من این است و بس، کیست که در دین ماست
خاک ره مصطبه، ز آب خضر بهتر است
چشمه نوشین او، جرعه دوشین ماست
رندی و میخوارگی، قسم من امروز نیست
عادت دیرین دل، پیشه پیشین ماست
بستر و بالین من، تا نشود خاک و گل
خاک و گل مصطبه، بستر و بالین ماست
کنج خرابات اگر مسکن ما شد، چه شد؟
گنج دو عالم به نقد، در دل مسکین ماست
نقش و نگار چهان، هیچ مبین در جهان
کانچه نظر میکنی، نقش نگارین ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و مستی به عنوان اصول و پایههای زندگی شاعر است. شاعر بیان میکند که دین او عشق است و خاک راه عاشقانه را از بهشت بهتر میداند. او تأکید میکند که رندی و میخوارگی جزو اعتقادات اوست و این عادت را نمیتواند کنار بگذارد. همچنین به مفهوم سکونت در مکانهای ساده، مانند خرابات، اشاره میکند و میگوید که درون او گنجهای عظیمی وجود دارد. نهایتاً، او تأکید میکند که زیباییهای جهان تنها بازتابی از درون اوست و نباید به ظواهر دنیا توجه کرد.
هوش مصنوعی: مستی و عشق همواره جزو راه و رسم زندگی ما بوده و این تنها عقیدۀ من است. آیا کسی هست که به این روش زندگی ما ایمان داشته باشد؟
هوش مصنوعی: خاک مسیر جایگاه، از آب خضر که نشانه زندگی و شفا است، ارزش بیشتری دارد و چشمهی شیرین او از جرعهی شیرینی که ما مینوشیم، بهتر است.
هوش مصنوعی: امروز من به رندی و میگساری اعتقادی ندارم؛ این رفتارها بخشی از عادتهای قدیمی قلب من هستند و هنوز نتوانستهام از آنها جدا شوم.
هوش مصنوعی: تخت و محل خواب من، تا زمانی که به خاک و گل تبدیل نشوم، همان خاک و گل جایی است که ما میخوابیم.
هوش مصنوعی: اگر کنج خرابهها محل سکونت ما شود، چه اشکالی دارد؟ در دل فردی بیچیز، گنج و ثروت دو دنیا به حقیقت وجود دارد.
هوش مصنوعی: به زیباییهای جهان توجه نکن، زیرا آنچه میبینی، در واقع تصویر و جلوهای از ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.