کرشمهٔ تو اگر دست از شراب کشد
ز باده، دست و دهن را سبو به آب کشد
تو چون پیاده روی، شاخ گل عنان گیرد
وگر سوار شوی، ماه نو رکاب کشد
به بزم حسن، رخ او کنایهٔ خوبی
به ماه گوید و بر گوش آفتاب کشد
خوش آن حریف که همچون حباب می دایم
به باده دامن آلوده را به آب کشد
سلیم رو به خرابات کن ز راه حرم
چه لازم است کسی این همه عذاب کشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و دلربایی معشوق اشاره دارد. شاعر میگوید اگر معشوق از شراب دست بکشد، چهرهاش به اندازهای زیباست که سبو و باده را به تسلیم وا میدارد. او در ادامه به قدرت جذابیت معشوق اشاره میکند که حتی به ماه و آفتاب هم نگاه میکند و آنها را تحت تاثیر قرار میدهد. شعر همچنین به خوشی و شادمانی در میخانه اشاره دارد و میگوید که خوب است یارانی مانند حباب داشته باشیم که در خوشیها شرکت کنند. در پایان، شاعر از سلیم میخواهد که به سوی خرابات برود، زیرا تحمل عذابهای بیمورد در حرم لازم نیست. این متن به نوعی دعوت به لذت و شادمانی در زندگی است.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو از شراب دست بکشد، باده هم به دستان و لبها طعمی از آب میدهد.
هوش مصنوعی: زمانی که تو پیادهروی، گلبوتهها شکوفه میدهند و اگر سوار بر اسب شوی، ماه نو برایت خدمت میکند و در کنارت خواهد بود.
هوش مصنوعی: در مهمانی زیبایی، چهرهی او نمایانگر نیکویی است و به ماه میگوید، همچنین نور خود را به آفتاب میپوشاند.
هوش مصنوعی: دوستی خوشحالکننده است که مانند حباب، با نوشیدن شراب، دامن خود را از آلودگیها پاک کند.
هوش مصنوعی: به سوی مکانهای خوشگذرانی برو و از مسیر مقدس دور شو؛ دیگر چه نیازی است که کسی اینقدر عذاب بکشد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.