|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به تمایز میان مقام و منزلت افراد اشاره دارد. خان بزرگ شروان به میراسلان گنجه، والی تفلیس، افتخار می‌کند و از او به عنوان شخصیتی بزرگ یاد می‌کند. اما شاعر از خود می‌پرسد چطور می‌تواند بر این شخص تعظیم کند، در حالی که او مقام بالاتری دارد. همچنین، شاعر به رابطه فخر و ننگ در داستان سجده ابلیس بر آدم اشاره می‌کند و می‌گوید چگونه می‌تواند موجودی بزرگ‌تر از خود، یعنی آدم، بر موجودی پست‌تر مانند ابلیس سجده کند. این شعر به بررسی مسأله احترام و مقام انسانی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: خان بزرگ منطقه شروان هرچند به خود می‌بالد و به مقام‌اش افتخار می‌کند، اما بر مقام والای میر گنجه، حاکم تفلیس، حساس است.
هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم سرم را در مقابل او به احترام خم کنم، وقتی که کسی به این اندازه از خود بزرگ بینی نشان می‌دهد؟
هوش مصنوعی: ابلیس از سجده کردن آدم به خاطر ننگی که بر او وارد شد، چطور ممکن است کسی که این ننگ را بر خود دارد، خود را در برابر ابلیس به خاک بیندازد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.