اقطار اشک می دمد از تاک کربلا

جای عنب زهی عجب از خاک کربلا

از گردش سپهر سها تا سهیل ریخت

در خاک و خون کواکب افلاک کربلا

ظلمی که برنژاد علی ز آل حرب رفت

کی درک گنه آن کند ادراک کربلا

بر نسخه ی نشاط دو کیهان قلم کشید

یک حرف از حدیث تعب ناک کربلا

گلزار دین ز تاب عطش خشک و تر دریغ

از خون نوخطان خس و خاشاک کربلا

هفتاد روضه لاله و گل داد بی دریغ

بر باد فتنه صرصر هتاک کربلا

نه ابطال را گذاشت نه ز اطفال درگذشت

جلاد رحم خواره ی بی باک کربلا

در بذل آب و ریزش خون های محترم

اسراف صرف بنگر و امساک کربلا

ای شهد شوق کوی شهادت بیا که برد

شیرینی تو تلخی تریاک کربلا

جیحون و نیل و دجله کند کی برابری

با بحر اشک دیده ی نمناک کربلا

در محشرش سمند سعادت کنند زین

سر هر که ساخت زینت فتراک کربلا

بطحا و یثرب و نجف و کوفه خود مگر

شفع گنه کنند بر اشراک کربلا

روزی که میر کعبه کشد ز انتقام کین

از خیره خصم خونی صفاک کربلا

شایدکه دست عدل و عطا مرهمی نهند

بر زخم های سینه صد چاک کربلا