میرزا عبدالحسین آن مرد راد

زیور دل زیب دین و آذین زین

دوستش پیوسته در اعزاز و ناز

دشمنش همواره در آشوب و شین

نعمت دنیا و دین پنهان و فاش

حق فرا پیش آردش قرب الیدین

سوی اکلیل ار فروزد چشم هوش

در فزاید بر فروغ فرقدین

فضلش از شش سوی عالم گیر باد

تا فراگیرد فضای خافقین ...

سال مولودش صفائی برنگاشت

زانکه بود این نکته بر وی فرض عین

باد آن کودک الهی جاودان

نور چشم میرزا عبدالحسین