|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره افرادی است که همواره در نزدیکی خداوند هستند و از خیر و شر دنیا بی‌خبرند. این افراد بهشت و آتش را در نظر ندارند و در مرتبه‌ای بلند قرار دارند. شاعر هشدار می‌دهد که این افراد را با چشم کم ارزش نبینیم، زیرا در مقام و شأنی چون ابراهیم و آدم قرار دارند.
هوش مصنوعی: کسی که همیشه در حال احترام و نزدیکی به خداوند است، نه نگرانی از بهشت دارد و نه ترسی از جهنم.
هوش مصنوعی: او را به‌عنوان موجودی بی‌اهمیت نبین، چرا که در رده‌ی انسان‌ها، او در مرتبه‌ای والا مانند ابراهیم قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شاهی که ملوک را ز عدلش بیم است
هفت اندامش صلاح هفت اقلیم است
از ده یک ملک او فلک دو نیم است
سلطان مظفر ملک ابراهیم است
عماری کرده از رنگ ادیم است
دو صد گل پیرهن در وی مقیم است
از حق چون بنای ملک در تنظیم است
داریم امید عفو و دل پر بیم است
این خوف ورجا تکلف و تعلیم است
گر چاره کار طالبی تسلیم است
قانون که اصول واجب التعظیم است
ما را به اطاعتش سر تسلیم است
گوید که بنای زندگانی بشر
بر روی قواعد امید و بیم است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.