|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به معرفی ذات خود می‌پردازد و می‌گوید که ما در آغاز و پایان هستی حضور داریم. همچنین اشاره می‌کند که ما در هر دو حالت، یعنی در خوشی و زیبایی (جام می و جام جم) و در سختی و رنج (جوده و گندمی) نیز حضور داریم. در نهایت، او به این نکته اشاره می‌کند که ما هم ممکن است در ظواهر مختلف بیگانه و هم در باطن آشنا باشیم. به طور کلی، این اشعار بیانگر وحدت و کثرت در وجود انسان و تناقضات درونی اوست.
هوش مصنوعی: ما در نهایت و آغاز همه چیز هستیم، ما هستیم که هم معانی عمیق را در خود داریم و هم جلوه‌های زیبا و جذاب.
هوش مصنوعی: ما در ظاهر ممکن است که شبیه به یکدیگر نباشیم و هر کدام به نوعی غریبه به نظر بیاییم، اما در درون و باطن، هر دو به هم وابسته‌ایم و هم‌داستان.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بیرون و درون برو بیا هم ماییم
اشکسته و سنگ و مومیا هم ماییم
گر پردهٔ غفلت از نظر برداری
دانی که من و تو و شما هم ماییم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.