|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از تنهایی و رنج خود سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که در زندگی‌اش تنها با ناله و درد دیگران روبرو بوده و هیچ لذتی از زیبایی‌ها یا خوشی‌ها چشیده است. به نوعی، شاعر نشان می‌دهد که در زندگی‌اش هیچ جذابیتی وجود نداشته و تنها با تلخی‌ها و نیش‌خندهای سرنوشت مواجه بوده است.
هوش مصنوعی: ما در زندگی تنها صدای ناله و غم کسی را دیده‌ایم که هم‌نوا با ما باشد و هیچ‌کس را نمی‌یابیم که راز دل ما را بداند و در اندوه ما شریک باشد.
هوش مصنوعی: ما به خاطر نبودن جاذبه و زیبایی، از گل بوی خوشی استشمام نکردیم و نوشیدنی نیاموختیم چون که درد و زخم زیاد دیده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.