عهد با بالابلندی بسته ای
دل به شوخی خودپسندی بسته ای
کرده ای زین ابلقت را چون فلک
آفتابی بر سمندی بسته ای
تنگ شکر را گشودی از لبت
بر سر هر حرف، قندی بسته ای
وانمودی خویش را بیچون به خلق
خلق را با چون و چندی بسته ای
کرده ای جا خال را در خاطرم
در دل آتش سپندی بسته ای
نوش داروها در آن لب هست و لب
از برای دردمندی بسته ای
کرده ای جا در خم ابروی یار
خانه بر طاق بلندی بسته ای
داد از زلف فلک پیمای تو
عالمی را در کمندی بسته ای
اوحدی خوش گفته ای بر روی یار
«بر گل از عنبر کمندی بسته ای»
ای سعیدا عمر می خواهی و دل
بر دم اسب دوندی بسته ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف علاقه و عشق خود به محبوبش می‌پردازد. او می‌گوید که دلش را به لطافت و زیبایی‌های محبوب بسته و آن را با طنز و خودپسندی همراه کرده است. شاعر از توانایی محبوب در جذب دیگران می‌گوید و اینکه چگونه به اوج و بلندی رسیده است. همچنین او به جذابیت لبان محبوب اشاره می‌کند که شکر را در دلش گشوده و داروهای شفابخش را در خود دارد. عشق و زیبایی محبوب به گونه‌ای است که شاعر آن را در خاطراتش جا داده و به دقت وصف می‌کند. در نهایت، عاشق نگران گذر زمان و عمر است و می‌خواهد که همچنان در کنار محبوب بماند.
هوش مصنوعی: تو به عشق و آرزوهای بزرگ دل بسته‌ای، اما به خاطر خودخواهی‌ات این عشق را کم‌اهمیت می‌دانی.
هوش مصنوعی: تو این براق را مانند آفتاب بر اسبی بسته‌ای.
هوش مصنوعی: با لب‌هایت شکرینی را باز کردی و بر هر جمله‌ای که گفتی، قند و شیرینی گذاشتی.
هوش مصنوعی: تو خود را بدون هیچ‌گونه نقص و عیبی به دیگران نشان دادی، اما دیگران را با شرایط و ویژگی‌های مختلفی معرفی کرده‌ای.
هوش مصنوعی: در قلب من جای خالی برای تو گذاشته‌ای و در دل من آتش شوقی روشن کرده‌ای.
هوش مصنوعی: در این جا اشاره شده که داروها و درمان در لب شخص وجود دارد، اما او به دلیل درد و رنجی که دارد، نمی‌تواند آنها را دریافت کند یا از آنها بهره‌مند شود. به نوعی، در این کلام تأکید بر این است که گاه انسان با وجود اینکه راه حل‌ها و کمک‌ها در دسترسش هستند، به دلیل شرایط سخت و دردناک، از آنها بهره‌برداری نمی‌کند.
هوش مصنوعی: تو با خم ابرویت، جایی در دل یار گذاشتی و این احساس را به گونه‌ای در خود نگه داشته‌ای که مثل یک خانه بر بلندی قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: از جاذبه و زیبایی‌های بی‌نظیر تو، جهانی را در مانع و اسیر کرده‌ای.
هوش مصنوعی: شاعر به زیبایی اشاره می‌کند که معشوقه‌اش همچون گلی است که با رشته‌ای از عنبر (عطر) آراسته شده است. این جمله نماد زیبایی و جاذبه‌ی اوست که به زیبایی گل‌ها تشبیه شده و نشان‌دهنده‌ی دل‌ربایی و جذبه‌ی خاص اوست.
هوش مصنوعی: ای سعید، اگر عمر طولانی می‌خواهی، نباید دل خود را به دویدن بر روی دم اسب بسپاری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بر گل از عنبر کمندی بسته‌ای
گرد ماه از مشک بندی بسته‌ای
از لب لعل و دهان تنگ، خوش
شکرش بگشوده، قندی بسته‌ای
از سر زلف پریشان هر نفس
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.