شد زخم تیغ تیز تو در کام جان لذیذ
خون جوشد از دمش چو می ارغوان لذیذ
شد آبروی تیغ تو در کام جان لذیذ
خون از دمش به دل چو می ارغوان لذیذ
گردون چو نیشکر به دهان می‌مکد مرا
آری که در مذاق بود استخوان لذیذ
با آن که خامش است دلا راست گو سخن
حلوای قند یا لب آن مهربان لذیذ؟
تا قند ذکر را نرسانی به کام دل
کی می‌شود ز نام سعیدا دهان لذیذ؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق و دل‌انگیز اشاره دارد. شاعر در مورد زخم‌های ناشی از عشق و احساساتی که همچون خون و شکر می‌جوشند، صحبت می‌کند. او تشبیهاتی از جمله "کره نیشکر" و "حلوای قند" برای بیان لذت و تلخی عشق به کار می‌برد. عشق و یاد معشوق برای شاعر همانند طعمی خوشایند و شیرین است که در کام جان باقی می‌ماند و در عین حال می‌تواند درد و رنج نیز به همراه داشته باشد. در نهایت، شاعر بر اهمیت بیان احساسات و یاد عشق تأکید می‌کند تا به کام دل برسد.
هوش مصنوعی: زخم تیز شمشیر تو به جانم رسیده و درد آن به شیرینی می‌چسبد. خونم مانند شراب خوشمزه و قرمز، از وجودم جاری می‌شود.
هوش مصنوعی: آبروی تیغ تو به مانند دلی خوش طعم در کام جان قرار گرفته و خونش مانند شراب خوش طعم و خوش رنگ است.
هوش مصنوعی: جهان مانند نیشکری است که مرا می‌مکد و در این حال، چیزی لذیذ و خوشمزه را در کام خود دارم.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه او ساکت است، ای دل، راست بگو که آیا طعم شیرین حلوای قند را بیشتر دوست داری یا لب‌های آن معشوق مهربان را که لذیذ و خوشمزه است؟
هوش مصنوعی: تا زمانی که طعم شیرین ذکر و یاد خدا به دل نرسد، لذت واقعی از نام خوش سعیدا احساس نخواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.